mardi 30 avril 2013

Onze bijdrage aan de feestvreugde

Koninginnedag vieren: ik hield het tot voor kort bij het aandoen van een oranje shirt. Zoonlief kreeg op die dag ook altijd die kleur kleding aan een snapte de laatste jaren ook waarom. Hij snapte ook wat we dan 'vierden'. Maar ja, echt vieren was het nooit, op zo'n gewone Franse school- of werkdag.

Vandaag moest dat voor mijn gevoel anders. En dat kon ook, want het is schoolvakantie hier, dus we hadden alle tijd om iets feestelijks te bakken en om op TV te zoeken of we een kroningsuitzending konden vinden.

Sinds de bekendmaking van het aftreden is zoonlief geïntereseerd in het koningshuis. Dat kwam vooral door de stamboom van de familie Van Oranje die NRC Weekeditie publiceerde en die ik bewaard heb. Hij is dol op schema's. Sinds hij  doorheeft wat de tekens 'die is getrouwd met die' en 'die is dood' en 'die is het kind van die' betekenen, kijkt hij er regelmatig in. Toen we vanmorgen live op de Franse televisie de Koninklijke familie op het balkon zagen, was hij vooral geïnteresseerd in die prinsesjes in hun gele jurkjes. Hij wist ze alledrie bij naam te noemen, maar vond het eigenlijk gek dat de kleine Ariane, die nota bene kleiner is dan hij (!), ook op dat balkon mocht staan zwaaien. Hij vond ze wel mooi, die prinsesjes.

Ondertussen waren we cakejes aan het bakken. Oranje cakejes, natuurlijk. Met sinaasappel. De bedoeling was dat er ook chocoladekroontjes op zouden komen, maar chocola smelten zodat je er een figuurtje van kan maken, is een vak apart. En ik ben geen keukenprinses. Maar we hadden nog doosjes mini-smarties over van het verjaarspartijtje van de jongeman, dus hebben we daar alle oranje smartietjes uitselecteerd. Vreemd genoeg zijn er tijdens het selecteren héél wat smarties verdwenen!!