Een half jaar!

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat we ons kleine mannetje ontmoet hebben!! We zagen een klein, bang ventje dat wel nieuwsgierig naar ons was, maar ons eigenlijk ook heel eng vond. Hij keek de kat uit de boom en wij stelden ons ook afwachtend op, we wilden hem de tijd geven. Maar die tijd was er kennelijk niet, hij werd na een paar minuten al in de armen van zijn vader geduwd. Wat was hij bang! Wat een verschil met nu! Nu is het een altijd vrolijk jochie van bijna vijf, volkomen op zijn gemak bij ons, helemaal tevreden op school en gewend aan Frankrijk, het eten (alleen rood vlees vindt hij nou niet echt een genot), het ritme, onze gewoontes etc. Na twee maanden lang elke nacht wakker worden (en wij dus ook ...), slaapt hij nu keurig door. Hij kletst ons de oren van het hoofd, in het Frans en het Nederlands en het liefst in beide talen door elkaar. Dat het een kletskous was hadden we op 30 oktober in Bangkok al door, daar ratelde hij tijdens het avondeten al aan een stuk door. Alleen begrepen we toen niet wat hij zei! Toen hij vorige week zijn vriendje van het kindertehuis weer zag, spraken de kinderen Frans met elkaar. Ons ventje zegt bijna niets meer in het Thais. Af en toe zegt hij in zijn enthousiasme nog wel eens 'than jaou', wat 'kijk' betekent. Ook heeft hij het nog wel eens over 'lang moen' in plaats van handen wassen. Die uitdrukking hebben we alle vier veel gebruikt en maakt nu deel uit van de vaste gezinsuitdrukkingen.

 Maandag had onze kleinste een schooluitstapje en zou niet thuis lunchen. De oudste luncht op maandag altijd thuis, dus waren we deze keer met zijn tweeën. Grote Zoon vond het maar vreemd, zo zonder zijn broertje. 'Dat ben ik niet meer gewend, Mama. Dat betekent dat hij er nu helemaal bijhoort, als ik hem nu mis.' Dat was een spontane opmerking waar ik superblij mee was. Ik zei hem dat ik het stiekem ook wel een keertje rustig vond, zo met zijn tweetjes. Zijn reactie was dat hij het nou juist té rustig vond! Ik ben heel blij dat we ondanks alle tegenslagen doorgezet hebben. Het was het dubbel en dwars waard en we profiteren er alle vier van. Vaak zeggen mensen dingen als 'hij boft maar, dat hij nu bij jullie is'. Wat een onzin, we boffen toch allemaal?!

Schatzoeker in Bangkok

Gister, zaterdagavond, zapten we op een reportage met deze titel op Arte. Heruitzending vandaag, zondag, om 13h55 en op 3 mei om 9u45. We zeiden tegen onze kleine man Kijk, Thailand, Bangkok! Zijn reactie? Ca Thailand nee, ça Frankrijk! En hij ging door met zijn spel. Maar later kwam hij toch kijken. Geïntrigeerd door bekende geluiden? Hij gaf volop commentaar. Die boot klein, die boot groot, lopen kan nie meer. Want de grote boot was kapot, die kon dus niet meer varen, maar dat woord kent hij nog niet. Hij vond t fantastisch om een Tuk Tuk te zien in het Bangkokse straatbeeld. Wij vroegen ons af of hij het Thaïs nog verstaat. We denken eigenlijk van niet. Toen een meneer Sawadee Kha zei met daarbij de traditionele waï, deden wij dat na. Ons mannetje corrigeerde ons meteen: Sawadee non, Bonjour! Maar wat later in de reportage was er een familie die de waï deed voor Boeddha in een tempel. Ons ventje vouwde zijn handjes voor zijn gezicht en boog. Zo schattig! Ik heb het ook gedaan, denkend aan een bevriende Franse familie die nog op een blijde boodschap uit Thailand wacht.

Chasseurs de trésor à Bangkok

Hier soir (samedi) nous avons zappé sur un documentaire avec ce titre sur Arte. Rediffusion ce dimanche à 13h55 et le 3 mai à 9h45. Notre petit thaï était encore en train de jouer avant d'aller se coucher. Je lui disais : regarde, c'est Bangkok, c'est la Thaïlande ! Sa réaction ? Non, ça c'est pas Thaïlande, c'est France. Après une dizaine de minutes, il s'est quand même mis à regarder l'émission. Intrigué par des sons familiers ? Il était super content de voir un Tuk Tuk dans les rues de Bangkok ! Ca me rappelait notre séjour là bas, quand il nous disait chaque Tuk Tuk, chaque taxi et chaque bus qui passait. Avec Mon Mari on se demandait s'il comprend encore le thaï. Pas sûr. Quand il y avait un monsieur qui disait Sawadee Kha en faisant le waï, on l'imitait. La première fois il nous corrigeait : pas Sawadee, Bonjour !! Mais plus tard dans le reportage il y avait des personnes qui faisaient le waï devant Bouddha et là notre petit pliait ses mains devant sa figure et s'inclinait. Trop mignon ! J'ai fait de même en pensant à celle-qui-se-reconnaîtra pour demander la nouvelle tant attendue.

Weerzien

We zijn vanuit ons buitenhuis twee dagen op stap gegaan. Twee hotelnachten met lekker restaurant en uitstapjes. Eventjes er tussen uit. Heerlijk. Ik had verwacht dat onze kleinste moeite zou hebben met de nieuwe slaapomgeving en dat hij 's nachts wakker zou worden. Maar nee. Hij heeft twee nachten goed geslapen. Slapen naast je grote broer is natuurlijk ook wel geruststellend. 

De laatste dag hadden we afgesproken met een familie die we in Bangkok ontmoet hebben. Ze hebben ongeveer tegelijkertijd met ons een jongentje van drie geadopteerd. Onze zoontjes komen uit hetzelfde tehuis en waren daar vriendjes. Dinsdag waren we bij ze uitgenodigd om de vierde verjaardag van het jochie te komen vieren. We belden aan, ons ventje met een verjaarskadootje in zijn armen. We hadden hem niet gezegd naar wiens verjaardag we zouden gaan. Verrassing. De deur ging open en .... de jongens keken elkaar niet begrijpend aan. Ze leken elkaar niet te herkennen. De moeders legden aan hun zoontjes uit wie het andere jongentje was. Maar na een uurtje spelen merkten we dat de speelreflexen van vroeger weer boven kwamen, ze gingen lekker keten samen. Het vriendje was verbaasd dat we ons zoontje nu bij een andere voornaam noemden. Hijzelf heeft zijn Thaïse voornaam gehouden. De onze heeft een nieuwe gekregen, we hebben zijn mooie Thaïse naam als tweede naam behouden. Wij moeders waren het met elkaar eens dat die heel speciale tijd daar in Thaïland veel te snel gegaan was. We hadden allebei last van heimwee gehad! Het was heel leuk om elkaar weer te zien en ervaringen uit te wisselen. Onze zoontjes hebben heerlijk samen gespeeld. Maar ze zijn ook allebei helemaal op de toekomst en hun nieuwe leven gericht. 

Retrouvailles

Mardi midi. Nous sonnons à la porte. Notre petit a dans ses mains un cadeau d'anniversaire pour les quatre ans de son copain. La porte s'ouvre et ... les deux petits thaïs se regardent. Ils ne semblent pas comprendre. Chaque maman rapelle à son petit le nom du petit copain. Les parents sont très contents de se retrouver et de se rappeler les bons souvenis de Bangkok. Les mamans sont d'accord sur le fait que ce temps précieux là-bas a passé trop vite et que nous avons la nostalgie de la Thaïlande !! Après un bon demi-heure de jeux nous avons l'impression que les enfants se souviennent du temps passé ensemble et que la complicité du passé s'installe. Le petit copain appelle notre fils par son prénom thaï. Il a du mal à comprendre que nous l'appelons par un autre nom. Le copain a gardé son prénom thaï. Le nôtre a eu un nouveau prénom, nous avons gardé son joli prénom thaï en deuxième. C'était émouvant de voir nos petits ensemble à nouveau. Ils se sont vraiment bien amusés ensemble. Mais en même temps ils sont tous les deux résolument tourné vers l'avenir et vers leur nouvelle vie. 

Mini vacances

Nous sommes partis deux jours en mini vacances depuis notre maison secondaire. Deux nuits d'hôtel avec bon restau le soir et visite d'aquarium et chateaux etc le jour. Ca fait du bien !! Le Petit se posait pas mal de questions sur l'hôtel : je vais mettre le pijama, et brosser les dents, et aussi mettre la table ?? Je m'attendais à ce qu'il soit un peu angoissé à s'endormir ou qu'il se réveille la nuit, mais pas du tout, il a bien dormi la 1ère nuit. Faut dire que la présence du Grand Frère rassure.

Demain nous allons voir une famille que nous avons rencontré à Bangkok. Ils ont adopté un petit garçon dans le même orphelinat que le nôtre. Nos deux petits étaient copains là bas. Nous sommes resté en contact et demain nous allons nous revoir pour fêter les 4 ans de leur petit thaï. Nous n'avons rien dit à notre petit loustic et je suis trèèès curieuse de voir sa réaction !!

Table de Pâques & d'anniversaire

Cette année, nous avons une table un peu spéciale pour Pâques. Bien sûr, il manque la traditionnelle décoration faite de branches de forsythia et de jonquilles. Ca fait plus de deux semaines qu'elles ont fini de fleurir ! Mais il y d'autres objets, un peu insolites : cadeau et guirlande d'anniversaire. Cette année, l'anniversaire de Mon Mari tombe le dimanche de Pâques. Je crains que l'an prochain Le Petit ne s'attende à une chasse aux oeufs pour l'anniv' de son papa !

Verjaarspaasontbijt

Dit jaar hebben we een speciaal paasontbijt. Niet alleen ontbreken de forsythiatakken en narcissen als tafelversiering, die zijn deze keer allang uitgebloeid, ook zijn er andere, voor een paastafel nogal vreemde, zaken aanwezig. Zoals verjaarskado en -slinger. Dit jaar valt manliefs verjaardag namelijk op paaszondag. Ik vrees een beetje dat onze jongste bij papa's volgende verjaardag weer een eierzoektocht verwacht!

Collateral dammage

Deze heeft het grasmaaien niet overleefd. Onze specialist wist niet helemaal zeker of het een giftige soort is, moeilijk te zien bij zo'n jonge slang. Ik heb in elk geval de kleine man gewaarschuwd: die afblijven!!

Dommage collatéral

Dommage collatéral de la tonte de la pelouse. Le spécialiste de la maison hésite entre vipère et couleuvre. En tout cas, j'ai prévenu le petit : ça touche pas !

'Kantie

We zijn nu met vakantie in ons buitenhuis, of 'kantie zoals de kleine man dat noemt. Dat wil zeggen dat de jongens en hun papa met vakantie zijn, ik had de afgelopen dagen werk. Ondanks de tergend trage internetverbinding is het toch heerlijk om hier te werken en van de barbecue en het terras te genieten onder lunchtijd. En om de jongens samen buiten te zien spelen. Ze spelen hier veel samen: in de zandbak (dat is met negen jaar nog steeds leuk!), of ze doen wie zijn stok het verst op het grasveld kan gooien. De grote broer geeft zijn broertje dan een kleine voorsprong en wint daardoor niet eens altijd. Het is met geen pen of toetsenbord te beschrijven hoeveel geluk ik voel als ik ze samen zie spelen!! Daar hebben we al die jaren zo hard voor gevochten, om dit voor elkaar te krijgen! En het is ook zo heerlijk om te zien hoe die kleine geniet van al die voorjaarsactiviteiten hier: tomaten planten en begieten en dan natuurlijk ook je broek zeiknat gieten, gaan kijken naar de kleine kalfjes bij Petit Louis en gewoon lekker rondstruinen in de tuin. Onze oudste geniet ook duidelijk en ziet er relaxter uit dan de laatste tijd. Misschien omdat we eindelijk de knoop hebben doorgehakt om hem toch een klas te laten overslaan? In elk geval geniet hij van het spelen met zijn vier jaar jongere broertje, wat hij afwisselt met het gebruikelijke lezen in zijn encyclopedieën. Het leven kan af en toe best goed zijn.

'Cances

Nous sommes en vacances, le petit dit 'cances, dans notre maison de campagne. C'est à dire que les garçons et le papa sont en vacances, j'avais du travail ces derniers jours. Malgré l'internet trop lent, c'est quand même très agréable de travailler ici et de profiter d'un barbecue et de la terasse à l'heure du déjeuner et de regarder jouer les garçons dans le jardin. Ils jouent beaucoup ensemble ici : bac à sable ( à 9 ans ça plaît encore !), jouer à qui peut jeter son bâton le plus loin etc. Le bonheur de les voir jouer ainsi ensemble est indescriptible !! C'est pour pouvoir vivre cela que nous nous sommes battus pendant des années ! Puis de voir ce petit bout profiter à fond des activités du printemps ici : planter des tomates, les arroser (et arroser son pantalon, évidemment !!), aller voir les petits vaux chez Petit Louis, ce n'est que du bonheur ! Notre ainé profite également à fond. Il est beaucoup plus détendu, peut-être parce que nous avons enfin pris la décision de le faire sauter une classe ? En tout cas, il profite des jeux avec son petit frère, qu'il alterne avec ses lectures d'encyclopédies habituelles.

Happy Birthday

Twee dagen geleden was het dus de 'Happy Birthday' van de oudste. Bij het kadootjes uitpakken kreeg de kleine man ook een kleinigheidje. Met de uitleg dat het vandaag Y's verjaardag was en dat die dus een groot kado kreeg en hij een kleintje. En als het straks C's verjaardag is, dan krijgt C een groot kado en Y een klein kadootje. Dat snapte hij goed, hij heeft het een aantal keer herhaald die dag. Maar hij kon niet wachten tot dat grote kado dan eindelijk zou komen! Maar hij weet: 'happy birthday van C heel duurt lang! Happy birthday van papa beetje lang, van C heel duurt lang.' Papa is inderdaad aanstaande zondag jarig, dus dat komt snel. Maar hij is op 1 juli jarig, dus dat duurt nog een eeuwigheid in de tijdsbelevenis van een vierjarige. We hebben samen gekeken hoe lang dan wel. Op de verjaarskalender. Héél duurt lang, maar dan: C groot kado en Y klein kado!

Scholen

De jongens hebben nu allebei vakantie. De kleinste begint nu het concept van 'kantie' te snappen, net als dat van 'weekend'. Al begrijpt hij nog niet hoe lang die 'kantie' dan duurt. Ze kwamen beiden met een officieel papier van school aanzetten. De kleinste met een voorstel voor overgang naar de 'Grande Section' (groep 2 in NL), na de grote vakantie. Bravo! Hij heeft ook veel vorderingen gemaakt op school: hij kan nu zijn (nieuwe!) voornaam schrijven, heeft geleerd om mooie rondjes te tekenen, zijn Franse woordenschat is met sprongen vooruit gegaan (vooral de op het schoolplein nuttige kreten als 'arrêêêteueuh', pas gentil, non pas comme ça) hij heeft de schoolregels geleerd, zoals: eerst vragen als je naar de WC moet, in het begin was de juf hem vaak kwijt omdat hij alleen ging plassen!; niet meteen naar de deur stuiven zodra je je moeder ziet, maar netjes wachten tot je door de juf geroepen wordt, niet heel hard praten in de klas, net zoals  thuis trouwens.

Grote Zoon, die vandaag zijn 9e 'Happy Birthday' viert (zoals zijn broertje zegt),  kwam met twee exemplaren van datzelfde formulier thuis: een voorstel voor overgang naar de CM2 (groep 7 in NL) en een voorstel voor overgang naar de 6e (groep 8 in NL). De 6e is de eerste klas van het collège. We krijgen dus de keus. Dat wisten we al sinds januari. Toen waren we nog helemaal niet voor een tweede keer een klas overslaan. Om hem nou met 9 jaar naar het collège te sturen leek ons wat te gortig. Hij heeft een Frans nichtje die dat gedaan heeft. Ondanks haar lange lengte en haar goede sociale skills, heeft zij het nog wel eens lastig. Maar na gesprekken met zijn docente, die hem in december toetsen van eind groep 7 heeft laten maken, wat hem moeiteloos lukte, en gesprekken met zijn psychologe, zijn we er nu achter dat het niet anders kan. We hebben twee collèges niet ver van huis op het oog met een speciale klas voor hoogbegaafde leerlingen. We zijn helemaal niet voor zzo'n ghetto van slimme leerlingen, maar het verschil tussen zijn IQ en dat van de gemiddelde leerling is groter dan het verschil tussen het IQ van die gemmiddelde leerling en dat van een kind met een mentale achterstand. Het gaat allemaal véél te langzaam voor hem en het meeste weet hij al. Hij hoeft helemaal geen enkele moeite te doen op school en dat is niet goed voor zijn latere schoolcarrière. Maar ik ben er wel verdrietig van. Op zijn school is een speciale klas voor kinderen met leermmoeilijkheden. Op een lagere school vlakbij is een klas voor autistische kinderen. Maar hoogbegaafde kinderen moeten het doen met een tekst van het ministerie die niet toegepast wordt. Zogenaamd omdat zulke kinderen het toch wel redden. Maar éénderde van die kinderen verlaten de school zonder eindexamen!! Ik heb voor de tweede keer het idee dat ze een jaar van de kindertijd van mijn lieve zoon afpakken.

Ecoles

Ca y est, les enfants sont en vacances. Le petit dernier comprend maintenant le concept des 'vacances' ainsi que ce lui du week-end. Mais il n'a aucune idée de la durée des vacances. Les deux garçons sont rentrés hier avec un papier officiel de l'école. Une proposition de passage en Grande Section pour le petit dernier. Bravo ! Il faut dire qu'il a fait beaucoup de progrès. Il a appris à tracer des ronds, à écrire son (nouveau !) prénom, il a fabriqué son déguisement de carnaval, a considérablement agrandi son vocabulaire de français (arrêêêteueuh !, pas gentiheuh, non pas comme çaheuh !), il a appris les règles de la classe (on demande avant d'aller aux toilettes : au début la maîtresse et l'Atsem se demandaient fréquemment où il était, car il allait seul aux toilettes; on ne fonce pas vers la porte dès qu'on aperçoit sa maman, mais on attend d'être appelé par la maîtresse; on ne parle pas très fort dans la classe, comme à la maison d'ailleurs).

Le grand, qui fête aujourd'hui son 'happy brirthday' (9 ans !!), comme dit le petit frère, a ramené deux exemplaires de ce même papier de l'école. Une proposition de passage au CM2 et une proposition de passage en 6e. Au choix. Nous en avions déjà parlé en janvier avec l'équipe de l'école, mais nous n'étions pas chaud pour le faire sauter une deuxième fois une classe. Entrer au collège à 9 ans, ça nous semblait un peu rude pour lui. Il a une cousine qui l'a fait, mais même pour elle, très grande pour son âge et très sociable, ce n'est pas toujours évident. Mais au fil des mois, en discutant avec sa maîtresse et avec la psychologue qui le suit, nous avons compris que ce sera vraiment mieux pour lui. Il avait déjà le niveau de fin de CM2 en décembre, s’ennuie parfois en classe, n'a jamais appris à travailler à l'école. Tout va beaucoup trop lentement pour lui à l'école. Nous avons fait une demande dans deux collèges avec une classe spéciale pour les enfants à haut potentiel intellectuel, pas loin de chez nous. Nous n'aimons pas cette idée de ghettoïsation, mais quand on sait que l'écart entre son QI et le QI moyen d'un élève 'normal' est plus grand que l'écart entre le QI de cet élève 'normal' et celui d'un enfant avec un retard mental, alors je pense qu'il a le droit de se retrouver avec d'autres enfants comme lui. S'il avait eu un retard mental, je ne l'aurai pas non plus laissé se débrouiller dans une classe normale, je l'aurais mis dans un établissement spécialisé. Mais ça me chagrine quand même. Dans son école il y une classe CLIS pour les enfants avec des troubles d'apprentissage, dans une école élémentaire dans le quartier d'à côté il a une classe pour les enfants autistes. Mais pour les enfants surdoués, précoces, HPI, il n'y a rien. Juste une circulaire qui n'est pas appliquée. Parce que soit disant, ces enfants-là s'en sortiront quand même. Sauf qu'un tiers d'entre eux n'obtient pas le BAC ! Je suis triste que le saut de classe soit la seule solution que l’Éducation Nationale propose pour mon enfant. Pour la deuxième fois, j'ai l'impression que l'on me vole une année de l'enfance mon fiston chéri.

1 april grap

Wie het vorige blogje gelezen heeft en op de link geklikt heeft, had het waarschijnlijk al door: 1 april!! Op de school van Grote Zoon hebben alle onderwijzers ook een grap uitgehaald. Zijn juf zei dat het ministerie besloten had om de voorjaarsvakantie te annuleren en dat de directrice de klassen langs zou gaan om het te vertellen. Hij geloofde het op dat moment niet echt, maar toen even later de directrice echt voor de klas stond en het bevestigde, toen geloofde hij het wel. Een tiental minuten later stond ze er weer, ditmaal om te vertellen dat het een 1 aprilgrap was. De kinderen waren not amused.

Poisson d'avril

Celles et ceux qui ont lu le dernier blog et cliqué sur le lien l'ont sans doute compris : c'était un poisson d'avril !!  A l'école du grand fiston, les enseignants avaient aussi fait une blague aux enfants. La maîtresse de grand fiston avait annoncé à ses élèves que le ministère venait d'annoncer la suppression des vacances d'avril et que la directrice allait passer dans les classes. Là fiston n'y croyait pas trop. Mais quand la directrice venait effectivement annoncer la supression des vacances, il y a cru. Un peu plus tard, la directrice est revenu dans la classe pour le démenti : poisson d'avril ! Les enfants n'ont pas trouvé ça drôle.