Wist je dat ... ? / Le saviez-vous ?

Wist je dat Thaise jongetjes hun autootjes 'kiek, kiek' laten toeteren en niet 'toet, toet' of 'tuut, tuut'?

Saviez-vous que les petits garçons thaïs font klaxonner leurs petites voitures 'kiick, kiick' et non pas 'tuut, tuut' ?

Het nut van het hebben van ouders / L'utilité d'avoir des parents

Voyons, analysons, après trois semaines de pratique : Quel est l'utilité d'avoir des parents ?

Tout d'abord, l'attention qu'on m'accorde. Ici le ratio adulte/enfant est de deux adultes pour deux enfants, ce qui est tout de même bien mieux que le ratio huit nounous (par roulement) pour 42 enfants dans mon orphelinat. Même si Papa part parfois pour une réunion, c'est quand même le grand luxe. Ensuite, ils viennent la nuit, ou je vais aller les voir, quand je fais un cauchemar ou quand je n'arrive pas à me rendormir ou quand je dois faire pipi. Puis ils jouent beaucoup avec moi, plus que mon grand frère, qui est bien trop occupé avec l'école et des choses super intéressantes. Mais même eux n'ont pas toujours le temps, paraît-il qu'ils ont le repas à faire, ou des choses sur l'ordinateur. Dans ce cas ils disent 'Even wachten' (attends un peu). L'astuce c'est de répéter 'Papa, Papa, Papa' ou 'Mamang, Mamang, Mamang' jusqu'à ce qu'ils cèdent. J'suis un petit gars mignon, donc ils ne résistent pas (encore?). Le plus grand avantage d'avoir des parents ? C'est de leur faire faire à ma place ce que je sais très bien faire tout seul !!! M'habiller, me déshabiller, mettre mes chaussettes, manger, m'essuyer les fesses : je sais trèèèèès bien le faire tout seul ! Mais c'est tellement mieux quand c'est Maman ou Papa ....

Y'a des inconvénients aussi : personne ne m'avait dit que les parents de font pas tout ce que je veux ! La première fois que j'ai découvert ça, notre troisième jour ensemble je pense, j'ai crié très fort, d'un cri strident. Puis j'ai pleuré très fort, trop injuste. Puis j'ai oublié. Quand ça arrive maintenant, je boude. Je sais très bien bouder, pourtant ça ne marche pas ? Doit y avoir un truc ...

OK, effe op een rijtje zetten. Wat is nou het nut van het hebben van ouders?

Allereerst de aandacht die ik krijg. De ratio volwassenen/kinderen is hier twee ouders voor twee kinderen. Toch beter dan de acht nannies (roulatie) op 42 kinderen van mijn kindertehuis. Zelfs als Papa weg is voor een vergadering, dan nog is dit luxe. Bovendien komen ze 's nachts, of kan ik naar ze toe, als ik een nachtmerrie heb, of moet plassen, of als ik niet kan slapen. Ze spelen ook veel met mij, meer dan mijn grote broer, want die heeft het echt veel te druk met school en allerlei andere super interessante zaken. Maar zelfs zij hebben niet altijd tijd en dan zeggen ze 'Even wachten' (ook Papa zegt dat. De truc is dan om net zo lang 'Papa, Papa, Papa' of 'Mamang, Mamang,Mamang' te zeggen tot ze toegeven. K'ben een schattig jongetje, dus dat lukt (nog?) wel. Maar het allergrootste voordeel van het hebben van ouders? Dat is toch wel dat ze voor mij doen wat ik best zelf kan!! Aankleden, uitkleden, schoenen aandoen, eten, bibs vegen: kan ik héééél goed zelf! Maar wat heerlijk om dat door mijn nieuwe ouders te laten doen ...

Moet ik er wel bij zeggen dat er ook nadelen aanzitten, hoor. Niemand had mij namelijk gezegd dat ouders niet alles doen wat ik wil! Toen ik dat voor het eerst ontdekte, zal de derde dag samen zijn geweest, heb ik heel hard en snerpend gegild. Daarna heb ik heel hard gehuild, is nie eerlijk. Maar toen was ik het weer vergeten. Soms doen ze dat nog wel eens, niet doen wat ik wil. En dan ga ik pruilen. Dat kan ik super goed, maar toch helpt dat niet? Wat zou de truc zijn?

Une semaine, trois semaines / Een week, drie weken

Nous sommes rentrés il y a une semaine et cela fait trois semaines que nous avons notre petit loulou dans notre famille. J'ai l'impression qu'il est avec nous depuis bien plus longtemps. On commence à mieux le connaître, son sens de l'humour, ses préférences et goûts, les petites habitudes commencent à s'installer. Il comprend de mieux en mieux les petites phrases simples du quotidien, aussi bien en français qu'en néerlandais.Il prononce de plus en souvent son nouveau prénom. Il nous interpelle toute la journée 'Papa, papa, papa !' ou 'Mamang, Mamang, Mamang!'. Comme il ne peut pas nous dire ce qu'il veut nous faire voir, on est obligé de venir voir. Les 'Even wachten' (attends), souvent prononcés envers le grand frère au même âge, sont de retour. Les nuits ne s'améliorent pas encore, deux ou trois réveils par nuit. Comme on a pris l'option 'chacun dans sa chambre et dans son lit', on se lève donc souvent, à tour de rôle. On s'y attendait et c'est le prix à payer pour garder notre lit pour nous deux. Heureusement que le Papa est encore en congé adoption !!

We zijn alweer een week thuis en ons kleine mannetje is nu drie weken bij ons. Hij lijkt al veel langer bij ons te zijn. We beginnen hem steeds beter te kennen, zijn humor, zijn voorkeuren. Hij begrijpt steeds meer eenvoudige dagelijkse zinnetjes, zowel in het Nederlands als in het Frans. Hij zegt steeds vaker zijn nieuwe naam en minder vaak zijn Thaise naam. Hij roept ons de hele dag door 'Papa, Papa, Papa!' of 'Mamang, Mamang, Mamang!' en omdat hij dan niet kan uitleggen wat hij wil laten zien, moeten we steeds komen. De zo vaak tegen de Grote Broer op die leeftijd gesproken woorden 'Even wachten', dat de Papa dat in het Nederlands begrijpt, zijn weer volop terug! De nachten zijn nog geen feest. Hij wordt twee à drie keer per nacht wakker. Wij zijn van het credo 'ieder in zijn eigen bed' en moeten er dus vaak uit, om beurten. Maar we hadden niet anders verwacht en het is de prijs die we betalen voor het voor onszelf houden van ons eigen bed. Gelukkig heeft de papa nog adoptieverlof!!

Weer thuis / Rentrés à la maison

Voilà, ça y est, nous sommes rentrés, à quatre. Après un vol de 12 heures qui me semblait interminable, mais qui s'est passé sans encombres. Nous étions partis bien à l'avance à l'aéroport, heureusement, car la police des frontières thailandaise souhaitait voir des papiers supplémentaires prouvant que nous avions le droit d'amener ce petit bonhomme. J'avais tout mis dans un sac à dos et pas dans une des quatre valises dans la soute, donc no problem. Le pacquet de gateaux, les bonbons et sucettes et le slip plus pantalon supplémentaires pour le petit en cas d'accident étaient bien utile durant le vol. En quittant l'aéroport d'Orly notre Grand était d'excellent humeur : content de retrouver sa maison. Le Petit, par contre, était grognon, non seulement on le réveille (17h en France, mais 23h en Thaïlande !) et en plus on veut lui mettre des chausettes pieds ! ET un gilet en plus de cela, non mais ! Au moment de sortir dehors, il était dans les bras de sa maman. Il faisait un petit cri en sentant le vent froid et se blottait contre moi. Quel choc thermique ! Dans le taxi ça allait déjà un peu mieux. Un taxi super chouette avec toit transparent pour mieux voir les avions dans le ciel et avec une boussole, ce qui plaisait énormément au grand frère. L'entrée dans sa nouvelle maison était magique. Ses yeux illuminés, il decouvrait tout ce qu'il connaissait de l'album photos que nous lui avions envoyé et des photos sur l'iPad. La maison est comme une caverne d'Ali Baba pleine de jouets, dont il n'a pas encore tout découvert ces dernières 24 heures. Nous avons grignoté un petit morceau, le petit loulou a vomi ses morceaux de pomme sur le tapis du séjour (jamais de vomissements dans la voiture ou dans l'avion, mais il s'est donc rattrapé !) et les garçons étaient au lit à 20 heures. Les parents, claqués et décalés, soupçonnaient une nuit agitée et courte et se sont donc couchés à 21 heures. Réveil à 3 heures (maman s'y colle), puis à 4 heures (le tour de papa, qui vient demander à maman de prendre la relève une heure plus tard, car à cause du décalage le petit a du mal à se rendormir ....). A 7h tout le monde est définitivement réveillé et nous prenons notre premier petit déjeuner à quatre à la maison. A l'habillage notre petit thaï accepte le t-shirt manches longues, mais refuse chausettes et pull. Après les courses au super marché avec papa (achat de yaourts au 'taoli', fraise, son parfum préféré, entre autre) il enlève illico les chausettes et le pull, imposés pour la sortie. L'après-midi nous partons tous les quatre en ville pour lui acheter des chaussures fermées, il n'avait que les sandales de l'orphelinat, et des chaussons. Et en rentrant, il garde chaussettes et pull et met les chaussons, comme son grand frère ! Faut dire qu'il faisait froid dehors et que le carrelage, ça fait froid aux pieds. Mais quand même, je suis fière de son adaptation. Le grand a plus de mal avec la nouvelle situation, son petit frère l'agace et il n'y voit pas encore d'intérêt. Patience, ça viendra.

Zo, we zijn weer thuis, met z'n vieren! Na zo'n 12 uur vliegen waar geen eind aan leek te komen, zijn we op tijd geland. Alle koekjes, snoepjes en lollies kwamen goed van pas onderweg. De schone broek en onderbroek voor de kleine ook trouwens. 's Morgens waren we goed op tijd naar het vliegveld gegaan, maar goed ook. De Thaise douane wilde behalve de paspoorten, ook een bewijs zien dat we dit jochie mochten meenemen. Het hele pak papier zat in een rugzak en niet in een van de vier koffers, dus no problem. Maar het duurde wel even. Bij het landen in Parijs was de kleine man niet in een goed humeur, hij werd niet alleen wakker gemaakt (17 uur in frankrijk, maar 23 u thaise tijd!), moest ie ook nog eens SOKKEN aan! En een VESTJE, nou ja zeg .... Sokken had hij in Bangkok voor de grap ook wel eens aangedaan, reuze lol, maar om ze nou echt aan te doen .... Bij het verlaten van de aankomsthal was hij in de armen van mama en slaakte een gilletje bij het voelen van de koude wind. Wat een temperatuur chock!! In de taxi ging het beter. Het was ook een super taxi, met transparant dak zodat je mooi de vliegtuigen in de lucht kon zien. Er was ook een kompas, wat de grote broer dan weer prachtig vond. Het thuiskomen was magisch. De oogjes straalden bij het zien van alles wat hij kende van de foto's van het opgestuurde album en van de foto's van de iPad. Het huis is voor hem een soort hol van Ali Baba vol speelgoed, waarvan hij de afgelopen 24 uur nog niet alle schatten ontdekt heeft. We hebben even wat gesnackt, meneertje heeft nog even z'n stukjes appel op het kleed uitgekotst (nooit in de auto of in het vliegtuig overgeven, dus nu even inhalen) en de jongens lagen om 20u in bed. De ouders om 21u, want die waren ook doodmoe en gejatlagged en ze rekenden op een korte nacht. En ja hoor, een huilend mannetje om 3 uur (neemt mama voor haar rekening), weer wakker om 4 uur (papa's beurt, maar na een uur niet in slaap vallen door de jatlag komt die aflossing vragen aan mama ...). Om zeven uur is iedereen definitief wakker en genieten we van ons eerste ontbijt met źn viertjes. Bij het aankleden wordt het lange mouwen tshirt geaccepteerd, maar van de sokken en de trui moet ie niets weten. Die worden hem toch opgedrongen als hij met papa boodschappen gaat doen (onder ander yoghurt met zijn favoriete smaak ´taoli', aardbeien), maar zodra hij thuis is doet hij sokken en trui weer uit. 's Middags gaan we met z'n vieren dichte schoenen voor hem kopen, hij heeft alleen de sandalen uit het kindertehuis, en pantoffels. Bij thuiskomst houdt hij zowaar sokken en trui aan en doet de nieuwe pantoffels aan. Het was ook wel erg koud buiten en onze plavuizen zijn in de winter niet fijn aan je blote voeten. Ben trots op zijn aanpassen. Grote Broer heeft meer moeite met de nieuwe situatie. Zijn broertje irriteert hem en hij ziet de lol er nog niet van in. Maar ook dat zal goedkomen.

Laatste avond in Bangkok / Dernière soirée à Bangkok

De laatste avond alweer. Het paspoort van de kleine man hebben we weer terug, met een visum om Frankrijk in te komen. Wat is het snel gegaan, morgenochtend vliegen we om 10u45 weer weg uit Bangkok om tegen 17 uur in Parijs te landen. Zo veel te vertellen, maar weer niet genoeg tijd. Gezellig met de twee andere Franse families gegeten vanavond. Grote Zoon had aansluiting bij de zoon van negen, ook geadopteerd, van de familie die een baby van 10 maanden kwam adopteren, en Kleine Zoon speelde met het jongetje van drie en een half dat uit hetzelfde kindertehuis komt als hij. Samen lekker Thais praten. Ik ga met gemengde gevoelens weg: aan de ene kant ben ik dolblij om met źn vieren naar huis te gaan en om onze jongste zijn nieuwe omgeving te laten zien. Aan de andere kant verlaat ik Thailand met pijn in het hart, mooi land, aardige mensen, heerlijk eten. Hoe zou onze kleine man het ervaren om zijn geboortegrond te verlaten? Zou hij dat beseffen? Wanneer keren we weer terug naar Thailand?

Déjà la dernière soirée. Nous avons récupéré le passeport du petit avec un visa pour entrer en France. Nous décollons demain matin à 10h45 de Bangkok pour atterrir vers 17h à Paris. J'ai à nouveau beuacoup à raconter, mais trop peu de temps. Nous avons dîné ce soir avec les deux autres familles françaises. Notre grand a bien joué avec le garçon de neuf ans, adopté lui aussi, venu pour adopter une petite soeur de 10 mois et notre petit jouait avec le garçon de trois ans et demi de l'autre famille. Ils étaient dans le même orphelinat et en profitaient pour jouer et parler thaï ensemble. J'ai des émotions mélangées à l'idée de quitter la Thaïlande :  d'un côté je suis toute contente de rentrer à la maison à quatre et de faire découvrir sa nouvelle maison à notre petit dernier, de l'autre côté je regrette devoir quitter la Thaïlande. Ce beau pays me manquera, les gens si gentils, la nourriture. Que ressentira notre petit quand il quittera sa terre natale ? S'en rendra-t-il compte ? Quand reviendrons-nous ?

De retour à Bangkok / Weer terug in Bangkok

Nous sommes de retour à Bangkok, après avoir profité durant 5 jours de la côte. Nous y avons eu deux jours et demi de mauvais temps : beaucoup de pluie, sous influence du typhon qui a ravagé les Philipines. Ce qui ne nous a pas empêché d'aller à la piscine de l'hôtel, notre bungalow se trouvait juste en face, donc il suffisait de se mettre en maillot de bain, de laisser les serviettes sur notre terasse couverte et de faire quelques pas sous la pluie pour rejoindre la piscine dont la température était bien agréable ! Notre petit loulou ose maintenant aller dans la piscine, après quelques tentatives il accepte même de mettre les brassards. Les liens se renforcent, il est plus câlin et il m'a donné spontanément un bisou ce soir. Le premier !! J'ai tant à raconter, mais le temps me manque. Les jounées sont fatiguantes, les nuits pas assez reposantes, car il se réveille une à deux fois par nuit, donc je me couche tôt. Demain nous allons à l'ambassade pour récupérer son passeport avec le visa. J'espère que les protestations contre la loi d'amnestie se calment et ne mettent pas en péril le voyage des familles qui viennent après nous.

We zijn weer terug in Bangkok, na 5 dagen geprofiteerd te hebben van kust en strand. Helaas hadden we twee en een halve dag slecht weer met veel regen, staartje van de typhon die de Philipijnen zo geteisterd hebben. Ook als het regende hebben we wel gezwommen. Onze bungalow lag vlakbij het zwembad, dus we deden gewoon de zwemkledîg aan, lieten de handoeken op ons overdekte terras en liep door de regen naar het zwembad waarvan het water een heel aangename temperatur had. Ons mannetje durft nu ook het water in en wilde naa een paar keer ook wel de vleugeltjes aan. De band groeit, hij wordt steeds knuffeliger en ik kreeg vanavond zelf spontaan een kusje van hem. De eerste !!! Ik zou zo veel willen vertellen, maar heb er de tijd niet voor. De dagen zijn vermoeiend en de nachtn soms kort, hij wordt 1 à 2 keer per nacht wakker, al is het ontwaken niet meer om 5 uur. Ik moet dus op tijd naar bed gaan om het vol te houden. Morgen naar de Franse ambassade om zijn paspoort met visum op te halen. Hopelijk blijven de demôstraties tegen de amnsetie wetgeving vredelievend en lopen de reisplannen van de na ons komende families geen gevaar.

Flash back Board

Nous sommes vendredi et bien arrivés sur la côte, à Bang Saphan, où il pleut des cordes en ce moment ! Mais nous sommes allés à la plage ce matin, durant une accalmie. Déjà plus d'une semaine que notre bout'chou est avec nous. Que des progrès, si j'ai le temps, je ferai un blog à ce sujet. Le plus important c'est qu'il ose désobéir, ce qui n'est pas facile à gérer, mais c'est bon signe. Monsieur affiche son fort caractère et boude quand ça ne lui plaît pas ! Mercredi nous sommes passés devant le Board. Nous avions une demi heure de retard, car nous devions attendre une demi heure pour avoir un taxi, là où les autres jours nous en avions à chaque fois un en trois minutes .... Quelques questions de la part d'un commité de 6 personnes, très sympathiques. Une question pour notre grand : que penses-tu de ton petit frère ? La réponse : ça va. Réponse hônnette, car pour le moment il n'a pas encore vraiment découvert les avantages de ce petit qui le réveille très tôt, qui est bruyant et demande beaucoup d'attention. Mais ils commencent quand même à jouer ensemble, surtout toute à l'heure à la plage. Et il trouve ça marrant que son petit frère le copie de temps en temps !  Après le Board nous avons squatté le minibus de deux autres familles françaises pour aller à l'ambassade, où nos dossiers nous attendaient déjà, pour demander le visa du loulou. Il fallait y laisser son tout nouveau passeport, dommage j'aurai aimé le regarder encore un peu plus. 

Vandaag is het vrijdag, we zijn goed aangekomen in Bang Saphan, aan de kust, waar het pijpestelen regent en nu zelfs onweert ! Maar we konden vanmorgen tijdens een opklaring wel naar het strand. Onze kleine smurf is nu al meer dan een week bij ons en maakt veel vorderingen, waarover later een blog, als daar tijd voor is. Meneertje voelt zich veilig genoeg bij ons om niet te gehoorzamen, af en toe ! Lastig, maar wel een goed teken. Hij is behoorlijk koppig en kan heel goed pruilen als iets hem niet zint. Woensdag zijn we voor de Board verschenen, in onze nette kleren. We waren helaas een half uur te laat, we hadden er niet op gerekend dat het een half uur zou duren voordat we een taxi hadden!! Andere keren hadden we er binnen drie minuten een. Een paar vragen van een comissie van zes personen. Ook een vraag voor Grote Broer: wat vind je van je kleine broertje? Antwoord: ça va. Een eerlijk antwoord, want hij heeft de voordelen van zo'n klein broertje, dat je veel te vroeg wakker maakt, dat lawaai maakt en dat veel aandacht opeist, nog niet ontdekt. Maar ze beginnen wel al een beetje te spelen, vooral vanmorgen op t strand. Na de Board hebben we met twee andere Franse families meegelift naar de Franse ambassade, waar onze dossiers al klaar lagen, voor het aanvragen van het visum. Zijn gloednieuwe paspoort moesten we er achterlaten. Jammer, ik had dat nog wel weer even willen bekijken.

Zesde dag / sixième jour

Tout se passe toujours très bien. Notre petit loustic nous donne l'impression de bien se plaire avec nous et est très rieur. Nous nous contentons d'une routine pépère avec une sortie le matin et piscine l'après-midi. Samedi nous avons été au grand aquarium Sea World, très sympa. Les pinguins plaisaient énormément au petit. Il adore les pinguins. Le grand était très content de la visite, mais son petit frère était plutot grognon, ce qui ne semble pas être sa nature. En regardant l'album photo de ses 4 ans dans l'orpheminat, nous avons cru y trouver une explication possible : il avait déjà été à Sea World et notre visite lui rappelait peut-être sa vie d'avant ? 

Dimanche nous sommes allés à Wat Po, magnifique. Je n'ai pas l'impression que notre petit a eu une instruction religieuse, il ne saluait pas les bouddhas et ne semblait pas connaître. J'ai chaleureusement remercié un des nombreux bouddhas du site pour le privilège de pouvoir adopter ce magnifique petit garçon, avec un 'wai' à la fin, comme il se doit. J'avais les larmes aux yeux. A un autre bouddha j'ai demandé que les familles de France, de Belgique et des Pays-Bas qui sont en attente d'un enfant de Thaïlande, puissent avoir des nouvelles rapidement. Avec une fleur de Lotus en offrande, ça devrait marcher, non ?

Je suis étonnée que notre petit derrnier dort si bien, pas de pleurs la nuit. Par contre, il se réveille toujours vers 5h30 ...

Ca fait de jolies photos.

Alles gaat nog steeds heel goed. Onze mannetje heeft het denk ik wel naar zijn zin bij ons. Hij lacht veel en graag en is een vrolijk jochie. We houden een kalme routine aan, 's morgens een uitstapje en 's middags zwembad. Zaterdag zijn we naar het grote aquarium Sea World gegaan. Grote Zoon vond het prachtig, maar het kleintje was voor zijn doen erg knorrig. De pinguins vond hij wel leuk, hij is fan van pinguins. Bij thuiskomst bekeek ik het foto album van zijn 4 jaar in het tehuis weer in en vond daar een mogelijke verklaring. Hij was al eens in Sea World geweest. Misschien dat ons bezoek hem te veel aan zijn oude leventje deed denken?

Zondag waren we in de tempels van Wat Po. Prachtig. De kleine man heeft kennelijk geen religieuze opvoeding gehad, die bouddhas zeiden hem niets. Ik heb één van de vele bouddhas met heel mijn hart bedankt voor het mogen adopteren van dit prachtige kereltje, met een traditionele groet, 'wai' aan het eind. Tranen in de ogen. Aan een andere bouddha heb ik gevraagd of alle wachtende gezinnen uit Frankrijk, België en Nederland ook snel bericht kunnen krijgen. Met een lotusbloem als offrande erbij.

Wat heerlijk dat het zo'n goede slaper is, nog nooit 's nachts wakker geworden. Helaas wordt ie nog wel steeds om 5u30 wakker ... Heb je wel mooie foto's.

Derde dag / Le troisième jour

Het gaat allemaal heel erg goed. Het mannetje heeft gister nog wel gehuild en deed toen ze schoentjes  aan en liep naar de deur. Vandaag heeft hij dat geluukig niet gedaan, daar kan Mama namelijk niet zo goed tegen ... We beginnen zijn persoonlijkheid te leren kennen: hij is linkshandig (zit in mijn familie!), is dol op ijs, net als zijn grote broer, kent èn zegt ´Angry Birds', is vrolijk en lacht graag, klimt en springt goed en is actief. Hij kan goed stukken lopen, maar wil (nog?) graag gedragen worden. Hij zegt dus voortdurend 'oum' (dragen), maar zeurt niet als ik hem vanwege oum-moeë armen op de grond zet. Hij drinkt veel en moet dus vaak plassen. Gewoon zitten op de plee kan ie nog niet, komt nog wel. Ik wist dat 'poki' plassen betekent en 'poka' poepen, maar het duurde even voor ik doorhad dat hij 'poki' uitspreekt als 'poti'. Maar hij heeft nog nooit in z'n broek geplast. Verder kletst hij ons de oren van het hoofd! Helaas begrijpen we daar op n paar woordjes na helemaal niets van. We proberen hem te leren dat hij bij ons niet twintig tehuisgenootjes hoeft te overschreeuwen en dat het dus ook iets zachter kan.  Hij slaapt goed maar werd vanmorgen helaas wel om 5 uur wakker en wilde toen niet meer alleen in z'n bedje liggen.... Met Mama ernaast sliep hij ook niet meer en we zijn er om 6 uur maar uitgegaan. Vanavond hebben we m er maar wat later ingelegd. Bij het zwembad vanmiddag voelde hij zich zo op z'n gemak bij ons dat hij ons alle drie heeft natgespoten met het waterpistool!  Begin van de hechting?

Tout se passe à merveille. Notre petit bonhomme a encore pleuré hier, jeudi. Il mettait ses chaussures et se dirigeait vers la porte pour partir. Aujourd'hui il ne l'a plus fait, heureusement car Maman a du mal avec ça..... Nous commençons à découvrir sa petite personnalité : il est gaucher (c'est de famille de mon côté !), il adooore la glace comme son grand frère, il connait et dit 'Angry Birds', il est très joyeux et rit volontiers, c'est un petit sportif qui grimpe et saute, il marche bien mais demande souvent les bras 'oum'. Si je le mets avec les fesses sur les lunettes de toilette il ne fait rien, donc je le laisse grimper dessus pour faire ses besoins accroupi. Je savais que 'poki' signifie pipi et 'poka' caca (merci les copines du forum!), mais j'ai mis du temps à comprendre qu'il le prononce 'poti', il n'a pourtant jamais fait pipi dans la culotte. Il papotte du matin au soir, dommage que nous ne comprenons que quelques mots. On essaie de lui faire comprendre que nous ne sommes que quatre et que parler doucement suffit :  inutile d'essayer de parler plus fort que la vingtaine de copains de pavillon d'orphelinat ! Il dort bien, mais s'est réveillé à 5h ce matin et ne voulait pas rester seul dans son lit, comme hier. Même avec Maman à ses côtés il ne s'est pas rendormi. On l'a couché un peu plus tard ce soir. A la piscine cet après-midi, il se sentait suffisamment à l'aise avec nous pour nous arroser tous les trois avec le pistolet à eau ! Début de l'attachement ?