Joyeux Noël !

Nous souhaitons un très joyeux Noël à tous. Ici un lien vers la vidéo Youtube préférée de notre petit dernier.

Bonne humeur garantie en regardant la vidéo. C'est évidemment plus amusant de la regarder avec lui et d'écouter ses commentaires : 'Oh Kessemâân hiew khao. Tain! Oh oh, kapot!! Koekjes con kessemâân.' Mais ça c'est le privilège de Maman !

(Hiew khao=faim; kapot=cassé; koekjes=gâteaux; con=de; pour la traduction de kessemâân, voir ici)

Vrolijk kerstfeest!

Wij wensen iedereen een heel fijne kerstmis. Hierbij een link naar het favoriete Youtube filmpje van onze kleine man.

Goed humeur gegarandeerd als je het filmpje bekijkt. Het leukst is natuurlijk om het samen met hem te bekijken en zijn kommentaar te horen: 'Oh Kessemâân hiew khao. Tein! Oh oh, kapot!! Koekjes con kessemâân. (Bij het zien van de bladmuziek: ) Con Papa.'  Maar dat is een privilege van Mama!

(Hiew khao=honger; con=van)

Ik kan tot 5 tellen

Onze kleine man kan tot vijf tellen in het Frans EN het Nederlands! Okay, ik zal ophouden met opscheppen (je eet al snel te veel met die feestdagen ... ) en eerlijk zijn. In het Nederlands zegt hij 'één, twlie, vie', vijf (op z'n Engels uitsgesproken), high five! En dan heft hij zijn handje omhoog. Goed gezien! In het Frans telt hij 'un, deux, pois, quat', klaar!'. Met veel concentratie kan hij t'ois zeggen voor trois. Maar dat is moeilijk, net als 'poubew' zeggen voor poubelle, meestal klinkt het 'toubew'. Toch knap. Zoals hij zelf zegt als hij tevreden is over zijn prestatie: Bavo!

Je sais compter jusqu'à 5

Notre petit sait compter jusqu'à cinq en néerlandais ET en français ! Ok, ok, j'arrête avec mes chevilles gonflées (ça doit être la cheminée qui me les fait gonfler !) et je suis honnête.
En français il dit 'un, deux, pois, quatre, klaar !' Klaar : fini, terminé en néerlandais. S'il se concentre beaucoup, il peut dire t'ois, pour trois, mais ça demande un effort. Parfois il dit cinq. Comme pour dire 'poubew', au lieu de 'toubew' pour poubelle. En néerlandais il compte : één, twlie, vie', vijf (qu'il prononce à l'anglaise)! High five! Avec la main levée en l'air. Comme il dit quand il est content de ce qu'il a fait : Bavo !

Les progrès de langage

J'avais l'intention d'écrire un article sur mes progrès en thaï, car la liste des mots que je comprends grandit, mais pas aussi vite que l'acquisition du néerlandais et du français de notre petit. Je me suis rendu compte hier que dans son jeu aussi il parle un savant mélange de thaï, français et néerlandais. Comme il ne prononce pas toujours correctement les mots - pantjoufop veut dire pantouffle, faut le savoir - les gens pensent souvent qu'il parle thaï. Mais c'est essentiellement du néerlandais avec un accent thaï, difficile à reconnaître pour un français, ou du français avec une intonation exotique. Hier il a charmé une dame de la Mairie en disant quasiment sans faute (la lettre r au milieu d'un mot reste difficile) 'Messi beaucoup Madame' quand nous n'avions pas encore terminé. Il trouvait que ça avait assez duré. Il comprend de plus en plus de choses. Sauf la phrase 'Chéri, Maman est fatiguée, elle a de la fièvre et elle n'en peut plus, tu pourrais rester tranquille un petit quart d'heure ?' Non pas qu'il ne se tient jamais tranquille un quart d'heure, mais c'est forcément pas quand on en éprouve un besoin urgent ! Ah oui, nous avons un animal de compagnie. Le chien de notre petit. Il avait trouvé un ballon jaune presque dégonflé, attaché à un long ruban et il en a fait son chien. Un sacré numéro ce chien, comme son propriétaire. Il n'arrête pas de faire pipi, caca et proût partout dans la maison. Le chien imaginaire hein, pas son petit maître. Il faut sans cesse nettoyer, amener le chien aux toilettes, lui essuyer les fesses, lui faire 'lang moon' - laver les mains. Beaucoup de boulot, mais que c'est drôle ! Quand on a quatre ans. 

Taalvorderingen bis

Ik had nog een stukje willen schrijven over mijn woordenschat. Mijn thaise woordenschat dan wel. Die groeit namelijk ook, maar minder hard dan de Nederlandse en Franse woordenschat van ons nieuwe kindje. Wij zijn thuis nu tijdelijk drietalig, een vrolijke mengelmoes van Frans, Nederlands en Thais. En dat alles niet altijd correct uitgesproken. Een buitenstaander denkt al gauw dat ons jochie voornamelijk Thais spreekt, maar er zit heel veel Frans en Nedelands met een Thais tintje tussen. Hij spreekt nog maar af en toe Thais tegen ons. Laatst merkte ik dat hij in zijn spel Frans en Nederlands door elkaar sprak. 'Bonjou ! Tankjoewew ! Dada !' Dat laatste zeg ik nooit. Ik had hem 'Dag' en 'Dag Dag' geleerd, hij heeft er dada van gemaakt. Je moet ook maar net weten dat hij met 'pantjoefo' pantoffel bedoelt. Maar het blijft knap hoe ontzettend veel hij heeft geleerd in de anderhalve maand dat hij bij ons is. Gister heeft hij een mevrouw op het stadhuis gecharmeerd door keurig en bijna foutloos (de letter r middenin een woord blijft lastig) 'Messi beaucou Madame' te zeggen toen we nog niet klaar waren. Hij vond dat het wel lang genoeg geduurd had. Helaas begrijp hij t nog niet als zijn moeder zegt 'Lieve schat, Mama is moe, heeft koorts en zit er een beetje doorheen. Zou je een kwartiertje even RUSTIG willen zijn?' Niet dat hij nou helemaal nooit een kwartiertje rustig is, maar dat is net nooit als je daar dringend behoefte aan hebt. We hebben trouwens sinds een paar dagen een huisdier: de 'hong' (hond) van de kleine man. Hij vond een bijna lege gele ballon aan een lang lint en heeft verzonnen dat dat zijn hong is. Een ondeugend beest dat voortdurend in huis plast, poept en scheten laat. Veel werk, want je moet m voortdurend op de WC zetten en dan uiteraard ook zijn bips afvegen en m zijn handen laten wassen : 'hong lang moon' (de laatste twee woorden zijn thais). Maar vreselijk leuk als je vier bent !

Kessemâân

De kleine man heeft de hele week overal de Kessemâân gezien en véél kessebôôm. Móóói Mama! Steeds overal blijven kijken naar de kerstman in de etalage of in de winkel op een verpakking. Ook veel kerstmutsen gezien op de kerstmarkt op de school van Grote Broer. Vanavond haalde hij weer een boekje over Sinterklaas uit de kast voor het slapen gaan en zei 'Kessemâân'. Nee lieve schat, dat is nou weer Sinterklaas. Verwarrend hoor. Vandaag was een spannende dag voor hem, hij heeft de kerstman voor het eerst in het 'echt' gezien. Bij ons op het pleintje was een kerstfeest voor de kinderen georganiseerd, met een mini kerstmarktje. Daar stond ook een poney voor een karretje. Dat 'paad', voor nuances is zijn woordenschat nog te klein, vond hij heel interessant. Later kwam daar nog een heuse Kessemâân bij. Daar was hij pas echt van onder de indruk! Kessemâân, Mama! Dat heeft hij vanavond nog een paar keer gezegd. Soms maakte hij dan een vuist onder zijn kin. Ja, de kerstman heeft een baard. En een paard. Ook weer zo verwarrend.

Grande journée pour notre petit : il a vu le Père Noël en 'vrai' ! Kessemâân, Mama ! (Kerstman=Père Noël). Il en avait vu partout dans les commerces ces derniers jours. Et au marché de Noël de l'école du Grand Frère. Aujourd'hui il y avait une fête dans notre quartier, avec un petit marché de Noël et un poney tirant une charette. Le poney lui plaisait bien. Le Père Noël l'a carrément impressionné ! Il n'a pas voulu aller près de lui pour lui dire bonjour, encore moins pour se faire prendre en photo avec lui. Trop peur. Mais il n'a pas arrêté de parler du Kessemâân toute la soirée. Avec des gestes, les mots lui manquent. Un poing sous son menton : oui, il a une barbe blanche ! Une main qu'il fait glisser sur l'autre : oui, il a des gants ! 'Bonjou Kessemâân !' disait-il au papa Noël en carton fabriqué par le grand Frère en maternelle. 

et ensuite le sapin / en daarna de kerstboom

Pas de sapin avant la St Nicolas, évidemment. Ce serait un sacrilège ! C'est donc dimanche dernier que nous avons décoré sapin et maison, une fois le St Nicolas bien en route pour l'Espagne. Le petit était ravi de découvrir tous nos trésors, le grand de les redécouvrir. Connaît-il le père Noël ? J'avais pensé que non, mais en voyant une décoration avec papa Noël, il disait tout à coup 'Sawadee' (ce qu'il ne dit jamais, toujours 'Bonjou' ou 'Hallo') et joint ses petites mains devant son visage pour un 'waï', le salut traditionnel thaï !


Geen kerstboom voor Sinterklaas, elke Nederlander weet dat, maar Fransen vragen nog wel eens voor 5 december 'Heb je nog geen kerstboom?'. Sinds afgelopen zondag hebben we die dus in huis en hangen er hier en daar versieringen. De kleine man vond het een feest om al onze schatten te ontdekken en de grote om ze te herontdekken. Bij de versieringen hoort een (gruwelijke, ik geef het toe) plastic kerstman die een laddertje opklimt. Kent onze kleine de kerstman? Het leek me logisch van niet, maar bij het zien van deze rode dikkerd met witte baard zei hij ineens 'Sawadee' (zegt ie anders nooit, altijd 'Bonjou' of 'Hallo') en vouwde zijn handjes voor zijn gezicht voor een 'wai', de traditionele Thaise groet.

Sinterklaas / La St Nicolas

Wij vieren Sinterklaas altijd klein, de 'echte' cadeaus komen met Kerst. We zetten een schoen, zingen een lied - sinds vorig jaar met gitaarbegeleiding door Grote Zoon! - en nog dezelfde avond zitten er dan een paar van die mierzoete kikkers en muizen (waar komt die rare traditie van die kikkers en die muizen eigenlijk vandaan?) in en meestal ook een chocoladeletter en voor de kinderen een klein cadeautje. Grote Zoon gelooft niet meer en de Kleine Zoon nog niet. Hij zegt wel 'Sieterkla' (sinds gister) maar we hebben maar kort de tijd gehad om het hem uit te leggen met boekjes, dus het zegt hem niet veel. Een goede Nederlandse vriendin van mij komt het altijd vieren met ons, voor extra pret en zangondersteuning. En bijna elk jaar heeft Echtgenoot net dan een vergadering in het buitenland, dit keer Londen.

Het kleine ventje begreep heel goed dat het cadeautje en het snoep voor hem waren. Ik had gedacht dat we de boel gezamelijk zouden bewonderen en uitpakken, rond de schoenen, zoals we dat altijd deden. Maar die kleine pakte zijn buit bij elkaar en liep weg om ergens anders, ver weg van ons, het snoep op te eten. Nee lieverd, hier geen 41 andere tehuisgenootjes die je snoep afpakken, wat van jou is blijft van jou. Hij vond die kikkers en muizen trouwens niet lekker! De jongens kregen allebei een kaartspel, de Kleine educatief verantwoorde kaarten met letters en woorden met afbeeldingen en de Grote kreeg speelkaarten van Youghi Oh (als ik dat goed spel ...), waar hij het al dagen over heeft. 'Mama, dit is het mooiste cadeau van mijn leven, ik dacht dat ik flauw ging vallen toen ik het zag!' Goed besteed geld. En je moet twee 'decks' hebben om er met een vriendje mee te kunnen spelen, dus de Kerstman heeft ook weer ideeën!

Nous fêtons chaque année la St Nicolas, un peu selon la tradition hollandaise, mais pas tout à fait, car les 'vrais' cadeau viennent à Noël. On met nos souliers, on chante les chansons hollandaises de St Nicolas - depuis l'année dernière le Grand Fils nous accompagne à la guitare !- et quelques heures plus tard nous y trouvons quelques souris et grenouilles en chocolat (d'où vient cette tradition bizarre ??), souvent notre initiale en chocolat et pour les enfants un petit cadeau. Le Grand ne croit plus au St Nicolas et le Petit pas encore. Nous avons eu trop peu de temps pour le lui expliquer avec les 2 livres que nous avons. Une bonne amie hollandaise est toujours là pour partager nos traditions et pour plus de fun. Traditionnellement le Papa est en déplacement à l'étranger à cette date, cette fois-ci à Londres.

Le petit loustic avait très bien compris que le cadeau et les friandises étaient pour lui. Je pensais que nous allions, comme chaque année, admirer et déballer le tout ensemble, autour de nos souliers remplis. Mais le Petit prenait son butin dans ses petites mains et s'en allait, loin de nous, pour manger ses chocolats tout seul ! Mais non, mon amour, ici pas 41 autres pensionnaires qui risquent de te piquer tes bonbons, ce qui est à toi est à toi ! Les garçons ont tous les deux eu un jeu de cartes. Le Petit des cartes éducatives avec lettres et images et le Grand des cartes Youghi Oh (orthographe ??), dont il me parlait depuis des jours. 'Oh, Maman, c'est le plus beau cadeau de ma vie ! J'ai cru que j'allais m'évanouir quand je l'ai vu !!' Ca fait plaisir !! Puis il faut deux 'decks' pour pouvoir jouer avec un copain, donc pratique pour le Père Noël !

A l'attaque !!! / Aaanvalleuh!!!

Deux contre un : très fun !

Twee tegen één is gemeen, maar twee jongens tegen papa is èrg leuk!

Ce que je sais déjà dire en français

L'acquisition du français (et du néerlandais, voir post précédent) va bon train !

Ce que je sais dire :

- Merci. Mon premier mot de français que Papa m'a appris le lendemain de notre rencontre. Il en était fier ! Je prononçais alors 'Metsie', mais maintenant je le dis comme il faut. Je le dis très souvent et volontiers. Par exemple : j'éteins la lumière dans la pièce où Maman se trouve encore et je dis pour elle 'Merci'! On n'est jamais aussi bien servi que par soi même.

- Non, non, non !'. Parents et Grand Frère me le disaient très souvent, en bougeant l'index de droite à gauche et de retour, dès que je faisais quelque chose de dangereux ou interdit. Donc très vite je les ai imité et j'ai fait pareil : Non, non, non en bougeant mon petit doigt !

- S'il te plaît. Ca doit être un mot super important, comme Merci. Ils sont toujours contents quand je le dit.

- Tou Feiffel. Papa et Maman m'ont offert un livre sur Paris, avec bien sûr la Tour Eiffel. J'adore ! En plus, j'ai un T-shirt avec la Tour Eiffel. Maintenant je l'ai vu en vrai !

- Méthooo. Découvert dans le même livre. J'adore tout ce qui est bus, camion, grue et pelleteuse. J'ai déjà pris le méthoo dans Paris.

- Dans ce même livre il y avait une image d'un hippopotame. Et bien, croyez-moi ou pas, mais je sais dire hippopotame !! Il m'a fallu quelques jours, au début je disais 'hippotétame', mais maintenant je le dis sans faute. Pas mal, non ?

- Pour les autres animaux, c'est plus compliqué. Papa me lit parfois un livre avec des animaux de ferme et me fait les bruitages. J'ai retenu les cris des animaux, mais pas leur nom en français. Ce weekend j'ai été dans notre maison de campagne. J'ai tout reconnu des photos et m'y suis tout de suite senti à l'aise. On a fait une promenade et j'ai vu les meuh meuh et leurs petits dans le champ de Petit Louis, avec les cot cot à leur côté. Ensuite on a été voir les hi han. Il y avait aussi un woua woua pas loin. Il n'y a qu'en néerlandais que je connais le mot 'poulet'.

- J'allais oublier de vous parler des pinguins ! C'est mon animal préféré !! Maman pense qu'il porte le même nom en thaï. J'avais pas trop aimé notre visite de l'aquarium de Bangkok, sauf les pinguins. Il y a plusieurs années, Maman avait acheté le film 'La marche de l'empereur', sans jamais le regarder. Le DVD est resté tout ce temps à traîner à côté de la télé. Jusqu'à mon arrivée dans la maison !  Destin ? Je réclame souvent de regarder les 'Pingouines'. Depuis que j'ai vu les papa pingouins couver les oeufs en plein blizard, en se regroupant, les dos courbés, pour rester au chaud, je dis 'ou, pingouine' pour dire qu'il fait froid. Très efficace, aussi bien Papa que Maman comprennent.

- Choussette. J'accepte facilement de mettre des chousettes maintenant, sinon : pieds pingouin ! Je mets même des mouffles maintenant. Je fais beaucoup de progrès, vous ne trouvez pas ?
- Cocola. On mange beaucoup de cocola dans cette famille. Et j'adore! Cocola à boire le matin. D'abord je le buvais froid, maintenant les parents sont en train de tester si je l'aime chaud, mais bof bof. Puis les desserts : mousse au cocola et Danette cocola, miam, miam !! Hier Maman a instauré une nouvelle règle. Les desserts au cocola ce n'est que le soir, avec Papa. Pas le midi. Trop injuste !! J'ai boudé et refusé mon petit suisse framboise. Mais ça ne marchait pas, donc au bout de 10 minutes j'ai quand même mangé l'autre dessert. Pas mal non plus, quand même. Après le repas on a souvent droit à un petit morceau de cocola. Ils ont tendance à oublier, mais heureusement que mon frère et moi sommes là pour le leur rappeler !

Wat ik kan al zeggen in het Nederlands

Mijn taalverwerving gaat met rasse schreden vooruit!

- Dankjoewew (eerst zei ik Tankjoewew)

- Nee, meestal zeg ik dat dan een paar keer achter elkaar

- Laaste kee. Ik denk dat dat 'nog een keer' betekent, dus gooi ik m'n eigen glazen in door 'laaste keer' te zeggen als Mama gek met mij springt

- Klaar! Dat zegt Mama heel vaak en omdat ik dat zo goed begrijp zegt Papa dat ook vaak

- Gecombineerd kan ik het ook heel goed zeggen: 'een, twee, laaste kee, klaar!'

- Van. Dat is een belangrijk woord voor mij. Ik vraag heel vaak: 'van (en dan mijn nieuwe voornaam, of de voornaam van mijn grote broer)'. Dat vind ik belangrijk, wat is van wie? Het is voor het eerst dat ik eigen spullen heb. Als iets van mij èn van mijn broer is, dan begrijp ik dat niet goed.

- Blauw. Die kleur kan ik herkennen. Mama dacht eerst dat dat een scheldwoord was in het thais, want ik moest vreselijk lachen als Mama 'blauw' of 'auw' zei!

- Groen. Zeg ik steeds als ik een groen stoplicht zie, of dat nou voor ons is, of voor de auto's. 

- Rood. Zeg ik ook wel eens, maar minder vaak. 

- Petsiebiets! Dat is een soort grap van Mama. Dan zegt ze 'Pets op de bips' en dan doet ze net of ze me billenkoek geeft, heel erg grappig! Over je eigen glazen ingooien gesproken.

- Alsjeblieft. Maar de uitspraak van dat woord beheers ik nog niet goed. Het klinkt zo'n beetje als 'ansjeliek'. Schijnt een belangrijk woord te zijn om dingen te krijgen die je graag wil hebben.

- Koffie. Dat woord kon ik al in Bangkok zeggen. Dat komt zo: ik werd toen tussen 5 en 6 uur wakker en draaide dan zó in mijn bed dat Mama maar besloot op te staan met mij. Papa was dan 's nachts al voor mij opgestaan, dus was het haar beurt. Mama dacht dan nog wel even op de bank verder te kunnen tukken terwijl ik even rustig zelf speelde. Maar er waren zoveel nieuwe en spannende dingen te ontdekken -een nieuwe mama, onbeperkte toegang tot lichtknopjes en afstandsbediening, zo'n westerse WC die je zo leuk kan doortrekken- dat Mama meteen flink aan de bak moest. En dat schijnt ze niet te trekken zonder koffie. Ik kreeg dan zo'n pakje melk dat mijn tehuis had meegegeven. We gingen pas om 8 uur naar beneden om te ontbijten, eerder was mijn grote broer nog niet gezellig, dus kreeg ik vast melk. En Mama koffie.

- Kokola. Dat wordt in dit gezin veel gegeten. Kokolademelk voor mijn ontbijt, kokolademousse of - vla als toetje, soms een stukje kokola na t avondeten. Ik weet precies waar ze t bewaren. Mama had t laats over een kokoladeletter van sinterklaas, maar daar begreep ik helemaal niets van!

- Kiep. Mama zei in t begin nog wel eens het thaise woord voor kip: kaj, maar nu niet meer. Bij elk stuk vlees of vis op mijn bord vraag ik even of het soms kiep is. Papa probeert mij 'poulet' te laten zeggen, maar dat doe ik niet want hij begrijpt t heel goed als ik kiep zeg. Mama heeft heimwee naar die lekkere gefrituurde stukjes kiep van de straatverkoopster bij ons hotel in Bangkok'

En ik was nog vergeten:

- Skoeme aam. Dat begrijp ik al sinds Bangkok en ik zeg het sinds we thuis zijn. Ik zeg het natuurlijk als de schoenen aanmoeten, of als ik denk dat ze aanmoeten. Maar ook als de pantoffels aanmoeten. Aam is aam!

- Mama merkte vandaag dat ik 'Koenijn' zei tegen het konijn dat Grote Broer niet meer wilde hebben en dat nu van mij is.

Wist je dat ... ? / Le saviez-vous ?

Wist je dat Thaise jongetjes hun autootjes 'kiek, kiek' laten toeteren en niet 'toet, toet' of 'tuut, tuut'?

Saviez-vous que les petits garçons thaïs font klaxonner leurs petites voitures 'kiick, kiick' et non pas 'tuut, tuut' ?

Het nut van het hebben van ouders / L'utilité d'avoir des parents

Voyons, analysons, après trois semaines de pratique : Quel est l'utilité d'avoir des parents ?

Tout d'abord, l'attention qu'on m'accorde. Ici le ratio adulte/enfant est de deux adultes pour deux enfants, ce qui est tout de même bien mieux que le ratio huit nounous (par roulement) pour 42 enfants dans mon orphelinat. Même si Papa part parfois pour une réunion, c'est quand même le grand luxe. Ensuite, ils viennent la nuit, ou je vais aller les voir, quand je fais un cauchemar ou quand je n'arrive pas à me rendormir ou quand je dois faire pipi. Puis ils jouent beaucoup avec moi, plus que mon grand frère, qui est bien trop occupé avec l'école et des choses super intéressantes. Mais même eux n'ont pas toujours le temps, paraît-il qu'ils ont le repas à faire, ou des choses sur l'ordinateur. Dans ce cas ils disent 'Even wachten' (attends un peu). L'astuce c'est de répéter 'Papa, Papa, Papa' ou 'Mamang, Mamang, Mamang' jusqu'à ce qu'ils cèdent. J'suis un petit gars mignon, donc ils ne résistent pas (encore?). Le plus grand avantage d'avoir des parents ? C'est de leur faire faire à ma place ce que je sais très bien faire tout seul !!! M'habiller, me déshabiller, mettre mes chaussettes, manger, m'essuyer les fesses : je sais trèèèèès bien le faire tout seul ! Mais c'est tellement mieux quand c'est Maman ou Papa ....

Y'a des inconvénients aussi : personne ne m'avait dit que les parents de font pas tout ce que je veux ! La première fois que j'ai découvert ça, notre troisième jour ensemble je pense, j'ai crié très fort, d'un cri strident. Puis j'ai pleuré très fort, trop injuste. Puis j'ai oublié. Quand ça arrive maintenant, je boude. Je sais très bien bouder, pourtant ça ne marche pas ? Doit y avoir un truc ...

OK, effe op een rijtje zetten. Wat is nou het nut van het hebben van ouders?

Allereerst de aandacht die ik krijg. De ratio volwassenen/kinderen is hier twee ouders voor twee kinderen. Toch beter dan de acht nannies (roulatie) op 42 kinderen van mijn kindertehuis. Zelfs als Papa weg is voor een vergadering, dan nog is dit luxe. Bovendien komen ze 's nachts, of kan ik naar ze toe, als ik een nachtmerrie heb, of moet plassen, of als ik niet kan slapen. Ze spelen ook veel met mij, meer dan mijn grote broer, want die heeft het echt veel te druk met school en allerlei andere super interessante zaken. Maar zelfs zij hebben niet altijd tijd en dan zeggen ze 'Even wachten' (ook Papa zegt dat. De truc is dan om net zo lang 'Papa, Papa, Papa' of 'Mamang, Mamang,Mamang' te zeggen tot ze toegeven. K'ben een schattig jongetje, dus dat lukt (nog?) wel. Maar het allergrootste voordeel van het hebben van ouders? Dat is toch wel dat ze voor mij doen wat ik best zelf kan!! Aankleden, uitkleden, schoenen aandoen, eten, bibs vegen: kan ik héééél goed zelf! Maar wat heerlijk om dat door mijn nieuwe ouders te laten doen ...

Moet ik er wel bij zeggen dat er ook nadelen aanzitten, hoor. Niemand had mij namelijk gezegd dat ouders niet alles doen wat ik wil! Toen ik dat voor het eerst ontdekte, zal de derde dag samen zijn geweest, heb ik heel hard en snerpend gegild. Daarna heb ik heel hard gehuild, is nie eerlijk. Maar toen was ik het weer vergeten. Soms doen ze dat nog wel eens, niet doen wat ik wil. En dan ga ik pruilen. Dat kan ik super goed, maar toch helpt dat niet? Wat zou de truc zijn?

Une semaine, trois semaines / Een week, drie weken

Nous sommes rentrés il y a une semaine et cela fait trois semaines que nous avons notre petit loulou dans notre famille. J'ai l'impression qu'il est avec nous depuis bien plus longtemps. On commence à mieux le connaître, son sens de l'humour, ses préférences et goûts, les petites habitudes commencent à s'installer. Il comprend de mieux en mieux les petites phrases simples du quotidien, aussi bien en français qu'en néerlandais.Il prononce de plus en souvent son nouveau prénom. Il nous interpelle toute la journée 'Papa, papa, papa !' ou 'Mamang, Mamang, Mamang!'. Comme il ne peut pas nous dire ce qu'il veut nous faire voir, on est obligé de venir voir. Les 'Even wachten' (attends), souvent prononcés envers le grand frère au même âge, sont de retour. Les nuits ne s'améliorent pas encore, deux ou trois réveils par nuit. Comme on a pris l'option 'chacun dans sa chambre et dans son lit', on se lève donc souvent, à tour de rôle. On s'y attendait et c'est le prix à payer pour garder notre lit pour nous deux. Heureusement que le Papa est encore en congé adoption !!

We zijn alweer een week thuis en ons kleine mannetje is nu drie weken bij ons. Hij lijkt al veel langer bij ons te zijn. We beginnen hem steeds beter te kennen, zijn humor, zijn voorkeuren. Hij begrijpt steeds meer eenvoudige dagelijkse zinnetjes, zowel in het Nederlands als in het Frans. Hij zegt steeds vaker zijn nieuwe naam en minder vaak zijn Thaise naam. Hij roept ons de hele dag door 'Papa, Papa, Papa!' of 'Mamang, Mamang, Mamang!' en omdat hij dan niet kan uitleggen wat hij wil laten zien, moeten we steeds komen. De zo vaak tegen de Grote Broer op die leeftijd gesproken woorden 'Even wachten', dat de Papa dat in het Nederlands begrijpt, zijn weer volop terug! De nachten zijn nog geen feest. Hij wordt twee à drie keer per nacht wakker. Wij zijn van het credo 'ieder in zijn eigen bed' en moeten er dus vaak uit, om beurten. Maar we hadden niet anders verwacht en het is de prijs die we betalen voor het voor onszelf houden van ons eigen bed. Gelukkig heeft de papa nog adoptieverlof!!

Weer thuis / Rentrés à la maison

Voilà, ça y est, nous sommes rentrés, à quatre. Après un vol de 12 heures qui me semblait interminable, mais qui s'est passé sans encombres. Nous étions partis bien à l'avance à l'aéroport, heureusement, car la police des frontières thailandaise souhaitait voir des papiers supplémentaires prouvant que nous avions le droit d'amener ce petit bonhomme. J'avais tout mis dans un sac à dos et pas dans une des quatre valises dans la soute, donc no problem. Le pacquet de gateaux, les bonbons et sucettes et le slip plus pantalon supplémentaires pour le petit en cas d'accident étaient bien utile durant le vol. En quittant l'aéroport d'Orly notre Grand était d'excellent humeur : content de retrouver sa maison. Le Petit, par contre, était grognon, non seulement on le réveille (17h en France, mais 23h en Thaïlande !) et en plus on veut lui mettre des chausettes pieds ! ET un gilet en plus de cela, non mais ! Au moment de sortir dehors, il était dans les bras de sa maman. Il faisait un petit cri en sentant le vent froid et se blottait contre moi. Quel choc thermique ! Dans le taxi ça allait déjà un peu mieux. Un taxi super chouette avec toit transparent pour mieux voir les avions dans le ciel et avec une boussole, ce qui plaisait énormément au grand frère. L'entrée dans sa nouvelle maison était magique. Ses yeux illuminés, il decouvrait tout ce qu'il connaissait de l'album photos que nous lui avions envoyé et des photos sur l'iPad. La maison est comme une caverne d'Ali Baba pleine de jouets, dont il n'a pas encore tout découvert ces dernières 24 heures. Nous avons grignoté un petit morceau, le petit loulou a vomi ses morceaux de pomme sur le tapis du séjour (jamais de vomissements dans la voiture ou dans l'avion, mais il s'est donc rattrapé !) et les garçons étaient au lit à 20 heures. Les parents, claqués et décalés, soupçonnaient une nuit agitée et courte et se sont donc couchés à 21 heures. Réveil à 3 heures (maman s'y colle), puis à 4 heures (le tour de papa, qui vient demander à maman de prendre la relève une heure plus tard, car à cause du décalage le petit a du mal à se rendormir ....). A 7h tout le monde est définitivement réveillé et nous prenons notre premier petit déjeuner à quatre à la maison. A l'habillage notre petit thaï accepte le t-shirt manches longues, mais refuse chausettes et pull. Après les courses au super marché avec papa (achat de yaourts au 'taoli', fraise, son parfum préféré, entre autre) il enlève illico les chausettes et le pull, imposés pour la sortie. L'après-midi nous partons tous les quatre en ville pour lui acheter des chaussures fermées, il n'avait que les sandales de l'orphelinat, et des chaussons. Et en rentrant, il garde chaussettes et pull et met les chaussons, comme son grand frère ! Faut dire qu'il faisait froid dehors et que le carrelage, ça fait froid aux pieds. Mais quand même, je suis fière de son adaptation. Le grand a plus de mal avec la nouvelle situation, son petit frère l'agace et il n'y voit pas encore d'intérêt. Patience, ça viendra.

Zo, we zijn weer thuis, met z'n vieren! Na zo'n 12 uur vliegen waar geen eind aan leek te komen, zijn we op tijd geland. Alle koekjes, snoepjes en lollies kwamen goed van pas onderweg. De schone broek en onderbroek voor de kleine ook trouwens. 's Morgens waren we goed op tijd naar het vliegveld gegaan, maar goed ook. De Thaise douane wilde behalve de paspoorten, ook een bewijs zien dat we dit jochie mochten meenemen. Het hele pak papier zat in een rugzak en niet in een van de vier koffers, dus no problem. Maar het duurde wel even. Bij het landen in Parijs was de kleine man niet in een goed humeur, hij werd niet alleen wakker gemaakt (17 uur in frankrijk, maar 23 u thaise tijd!), moest ie ook nog eens SOKKEN aan! En een VESTJE, nou ja zeg .... Sokken had hij in Bangkok voor de grap ook wel eens aangedaan, reuze lol, maar om ze nou echt aan te doen .... Bij het verlaten van de aankomsthal was hij in de armen van mama en slaakte een gilletje bij het voelen van de koude wind. Wat een temperatuur chock!! In de taxi ging het beter. Het was ook een super taxi, met transparant dak zodat je mooi de vliegtuigen in de lucht kon zien. Er was ook een kompas, wat de grote broer dan weer prachtig vond. Het thuiskomen was magisch. De oogjes straalden bij het zien van alles wat hij kende van de foto's van het opgestuurde album en van de foto's van de iPad. Het huis is voor hem een soort hol van Ali Baba vol speelgoed, waarvan hij de afgelopen 24 uur nog niet alle schatten ontdekt heeft. We hebben even wat gesnackt, meneertje heeft nog even z'n stukjes appel op het kleed uitgekotst (nooit in de auto of in het vliegtuig overgeven, dus nu even inhalen) en de jongens lagen om 20u in bed. De ouders om 21u, want die waren ook doodmoe en gejatlagged en ze rekenden op een korte nacht. En ja hoor, een huilend mannetje om 3 uur (neemt mama voor haar rekening), weer wakker om 4 uur (papa's beurt, maar na een uur niet in slaap vallen door de jatlag komt die aflossing vragen aan mama ...). Om zeven uur is iedereen definitief wakker en genieten we van ons eerste ontbijt met źn viertjes. Bij het aankleden wordt het lange mouwen tshirt geaccepteerd, maar van de sokken en de trui moet ie niets weten. Die worden hem toch opgedrongen als hij met papa boodschappen gaat doen (onder ander yoghurt met zijn favoriete smaak ´taoli', aardbeien), maar zodra hij thuis is doet hij sokken en trui weer uit. 's Middags gaan we met z'n vieren dichte schoenen voor hem kopen, hij heeft alleen de sandalen uit het kindertehuis, en pantoffels. Bij thuiskomst houdt hij zowaar sokken en trui aan en doet de nieuwe pantoffels aan. Het was ook wel erg koud buiten en onze plavuizen zijn in de winter niet fijn aan je blote voeten. Ben trots op zijn aanpassen. Grote Broer heeft meer moeite met de nieuwe situatie. Zijn broertje irriteert hem en hij ziet de lol er nog niet van in. Maar ook dat zal goedkomen.

Laatste avond in Bangkok / Dernière soirée à Bangkok

De laatste avond alweer. Het paspoort van de kleine man hebben we weer terug, met een visum om Frankrijk in te komen. Wat is het snel gegaan, morgenochtend vliegen we om 10u45 weer weg uit Bangkok om tegen 17 uur in Parijs te landen. Zo veel te vertellen, maar weer niet genoeg tijd. Gezellig met de twee andere Franse families gegeten vanavond. Grote Zoon had aansluiting bij de zoon van negen, ook geadopteerd, van de familie die een baby van 10 maanden kwam adopteren, en Kleine Zoon speelde met het jongetje van drie en een half dat uit hetzelfde kindertehuis komt als hij. Samen lekker Thais praten. Ik ga met gemengde gevoelens weg: aan de ene kant ben ik dolblij om met źn vieren naar huis te gaan en om onze jongste zijn nieuwe omgeving te laten zien. Aan de andere kant verlaat ik Thailand met pijn in het hart, mooi land, aardige mensen, heerlijk eten. Hoe zou onze kleine man het ervaren om zijn geboortegrond te verlaten? Zou hij dat beseffen? Wanneer keren we weer terug naar Thailand?

Déjà la dernière soirée. Nous avons récupéré le passeport du petit avec un visa pour entrer en France. Nous décollons demain matin à 10h45 de Bangkok pour atterrir vers 17h à Paris. J'ai à nouveau beuacoup à raconter, mais trop peu de temps. Nous avons dîné ce soir avec les deux autres familles françaises. Notre grand a bien joué avec le garçon de neuf ans, adopté lui aussi, venu pour adopter une petite soeur de 10 mois et notre petit jouait avec le garçon de trois ans et demi de l'autre famille. Ils étaient dans le même orphelinat et en profitaient pour jouer et parler thaï ensemble. J'ai des émotions mélangées à l'idée de quitter la Thaïlande :  d'un côté je suis toute contente de rentrer à la maison à quatre et de faire découvrir sa nouvelle maison à notre petit dernier, de l'autre côté je regrette devoir quitter la Thaïlande. Ce beau pays me manquera, les gens si gentils, la nourriture. Que ressentira notre petit quand il quittera sa terre natale ? S'en rendra-t-il compte ? Quand reviendrons-nous ?

De retour à Bangkok / Weer terug in Bangkok

Nous sommes de retour à Bangkok, après avoir profité durant 5 jours de la côte. Nous y avons eu deux jours et demi de mauvais temps : beaucoup de pluie, sous influence du typhon qui a ravagé les Philipines. Ce qui ne nous a pas empêché d'aller à la piscine de l'hôtel, notre bungalow se trouvait juste en face, donc il suffisait de se mettre en maillot de bain, de laisser les serviettes sur notre terasse couverte et de faire quelques pas sous la pluie pour rejoindre la piscine dont la température était bien agréable ! Notre petit loulou ose maintenant aller dans la piscine, après quelques tentatives il accepte même de mettre les brassards. Les liens se renforcent, il est plus câlin et il m'a donné spontanément un bisou ce soir. Le premier !! J'ai tant à raconter, mais le temps me manque. Les jounées sont fatiguantes, les nuits pas assez reposantes, car il se réveille une à deux fois par nuit, donc je me couche tôt. Demain nous allons à l'ambassade pour récupérer son passeport avec le visa. J'espère que les protestations contre la loi d'amnestie se calment et ne mettent pas en péril le voyage des familles qui viennent après nous.

We zijn weer terug in Bangkok, na 5 dagen geprofiteerd te hebben van kust en strand. Helaas hadden we twee en een halve dag slecht weer met veel regen, staartje van de typhon die de Philipijnen zo geteisterd hebben. Ook als het regende hebben we wel gezwommen. Onze bungalow lag vlakbij het zwembad, dus we deden gewoon de zwemkledîg aan, lieten de handoeken op ons overdekte terras en liep door de regen naar het zwembad waarvan het water een heel aangename temperatur had. Ons mannetje durft nu ook het water in en wilde naa een paar keer ook wel de vleugeltjes aan. De band groeit, hij wordt steeds knuffeliger en ik kreeg vanavond zelf spontaan een kusje van hem. De eerste !!! Ik zou zo veel willen vertellen, maar heb er de tijd niet voor. De dagen zijn vermoeiend en de nachtn soms kort, hij wordt 1 à 2 keer per nacht wakker, al is het ontwaken niet meer om 5 uur. Ik moet dus op tijd naar bed gaan om het vol te houden. Morgen naar de Franse ambassade om zijn paspoort met visum op te halen. Hopelijk blijven de demôstraties tegen de amnsetie wetgeving vredelievend en lopen de reisplannen van de na ons komende families geen gevaar.

Flash back Board

Nous sommes vendredi et bien arrivés sur la côte, à Bang Saphan, où il pleut des cordes en ce moment ! Mais nous sommes allés à la plage ce matin, durant une accalmie. Déjà plus d'une semaine que notre bout'chou est avec nous. Que des progrès, si j'ai le temps, je ferai un blog à ce sujet. Le plus important c'est qu'il ose désobéir, ce qui n'est pas facile à gérer, mais c'est bon signe. Monsieur affiche son fort caractère et boude quand ça ne lui plaît pas ! Mercredi nous sommes passés devant le Board. Nous avions une demi heure de retard, car nous devions attendre une demi heure pour avoir un taxi, là où les autres jours nous en avions à chaque fois un en trois minutes .... Quelques questions de la part d'un commité de 6 personnes, très sympathiques. Une question pour notre grand : que penses-tu de ton petit frère ? La réponse : ça va. Réponse hônnette, car pour le moment il n'a pas encore vraiment découvert les avantages de ce petit qui le réveille très tôt, qui est bruyant et demande beaucoup d'attention. Mais ils commencent quand même à jouer ensemble, surtout toute à l'heure à la plage. Et il trouve ça marrant que son petit frère le copie de temps en temps !  Après le Board nous avons squatté le minibus de deux autres familles françaises pour aller à l'ambassade, où nos dossiers nous attendaient déjà, pour demander le visa du loulou. Il fallait y laisser son tout nouveau passeport, dommage j'aurai aimé le regarder encore un peu plus. 

Vandaag is het vrijdag, we zijn goed aangekomen in Bang Saphan, aan de kust, waar het pijpestelen regent en nu zelfs onweert ! Maar we konden vanmorgen tijdens een opklaring wel naar het strand. Onze kleine smurf is nu al meer dan een week bij ons en maakt veel vorderingen, waarover later een blog, als daar tijd voor is. Meneertje voelt zich veilig genoeg bij ons om niet te gehoorzamen, af en toe ! Lastig, maar wel een goed teken. Hij is behoorlijk koppig en kan heel goed pruilen als iets hem niet zint. Woensdag zijn we voor de Board verschenen, in onze nette kleren. We waren helaas een half uur te laat, we hadden er niet op gerekend dat het een half uur zou duren voordat we een taxi hadden!! Andere keren hadden we er binnen drie minuten een. Een paar vragen van een comissie van zes personen. Ook een vraag voor Grote Broer: wat vind je van je kleine broertje? Antwoord: ça va. Een eerlijk antwoord, want hij heeft de voordelen van zo'n klein broertje, dat je veel te vroeg wakker maakt, dat lawaai maakt en dat veel aandacht opeist, nog niet ontdekt. Maar ze beginnen wel al een beetje te spelen, vooral vanmorgen op t strand. Na de Board hebben we met twee andere Franse families meegelift naar de Franse ambassade, waar onze dossiers al klaar lagen, voor het aanvragen van het visum. Zijn gloednieuwe paspoort moesten we er achterlaten. Jammer, ik had dat nog wel weer even willen bekijken.

Zesde dag / sixième jour

Tout se passe toujours très bien. Notre petit loustic nous donne l'impression de bien se plaire avec nous et est très rieur. Nous nous contentons d'une routine pépère avec une sortie le matin et piscine l'après-midi. Samedi nous avons été au grand aquarium Sea World, très sympa. Les pinguins plaisaient énormément au petit. Il adore les pinguins. Le grand était très content de la visite, mais son petit frère était plutot grognon, ce qui ne semble pas être sa nature. En regardant l'album photo de ses 4 ans dans l'orpheminat, nous avons cru y trouver une explication possible : il avait déjà été à Sea World et notre visite lui rappelait peut-être sa vie d'avant ? 

Dimanche nous sommes allés à Wat Po, magnifique. Je n'ai pas l'impression que notre petit a eu une instruction religieuse, il ne saluait pas les bouddhas et ne semblait pas connaître. J'ai chaleureusement remercié un des nombreux bouddhas du site pour le privilège de pouvoir adopter ce magnifique petit garçon, avec un 'wai' à la fin, comme il se doit. J'avais les larmes aux yeux. A un autre bouddha j'ai demandé que les familles de France, de Belgique et des Pays-Bas qui sont en attente d'un enfant de Thaïlande, puissent avoir des nouvelles rapidement. Avec une fleur de Lotus en offrande, ça devrait marcher, non ?

Je suis étonnée que notre petit derrnier dort si bien, pas de pleurs la nuit. Par contre, il se réveille toujours vers 5h30 ...

Ca fait de jolies photos.

Alles gaat nog steeds heel goed. Onze mannetje heeft het denk ik wel naar zijn zin bij ons. Hij lacht veel en graag en is een vrolijk jochie. We houden een kalme routine aan, 's morgens een uitstapje en 's middags zwembad. Zaterdag zijn we naar het grote aquarium Sea World gegaan. Grote Zoon vond het prachtig, maar het kleintje was voor zijn doen erg knorrig. De pinguins vond hij wel leuk, hij is fan van pinguins. Bij thuiskomst bekeek ik het foto album van zijn 4 jaar in het tehuis weer in en vond daar een mogelijke verklaring. Hij was al eens in Sea World geweest. Misschien dat ons bezoek hem te veel aan zijn oude leventje deed denken?

Zondag waren we in de tempels van Wat Po. Prachtig. De kleine man heeft kennelijk geen religieuze opvoeding gehad, die bouddhas zeiden hem niets. Ik heb één van de vele bouddhas met heel mijn hart bedankt voor het mogen adopteren van dit prachtige kereltje, met een traditionele groet, 'wai' aan het eind. Tranen in de ogen. Aan een andere bouddha heb ik gevraagd of alle wachtende gezinnen uit Frankrijk, België en Nederland ook snel bericht kunnen krijgen. Met een lotusbloem als offrande erbij.

Wat heerlijk dat het zo'n goede slaper is, nog nooit 's nachts wakker geworden. Helaas wordt ie nog wel steeds om 5u30 wakker ... Heb je wel mooie foto's.

Derde dag / Le troisième jour

Het gaat allemaal heel erg goed. Het mannetje heeft gister nog wel gehuild en deed toen ze schoentjes  aan en liep naar de deur. Vandaag heeft hij dat geluukig niet gedaan, daar kan Mama namelijk niet zo goed tegen ... We beginnen zijn persoonlijkheid te leren kennen: hij is linkshandig (zit in mijn familie!), is dol op ijs, net als zijn grote broer, kent èn zegt ´Angry Birds', is vrolijk en lacht graag, klimt en springt goed en is actief. Hij kan goed stukken lopen, maar wil (nog?) graag gedragen worden. Hij zegt dus voortdurend 'oum' (dragen), maar zeurt niet als ik hem vanwege oum-moeë armen op de grond zet. Hij drinkt veel en moet dus vaak plassen. Gewoon zitten op de plee kan ie nog niet, komt nog wel. Ik wist dat 'poki' plassen betekent en 'poka' poepen, maar het duurde even voor ik doorhad dat hij 'poki' uitspreekt als 'poti'. Maar hij heeft nog nooit in z'n broek geplast. Verder kletst hij ons de oren van het hoofd! Helaas begrijpen we daar op n paar woordjes na helemaal niets van. We proberen hem te leren dat hij bij ons niet twintig tehuisgenootjes hoeft te overschreeuwen en dat het dus ook iets zachter kan.  Hij slaapt goed maar werd vanmorgen helaas wel om 5 uur wakker en wilde toen niet meer alleen in z'n bedje liggen.... Met Mama ernaast sliep hij ook niet meer en we zijn er om 6 uur maar uitgegaan. Vanavond hebben we m er maar wat later ingelegd. Bij het zwembad vanmiddag voelde hij zich zo op z'n gemak bij ons dat hij ons alle drie heeft natgespoten met het waterpistool!  Begin van de hechting?

Tout se passe à merveille. Notre petit bonhomme a encore pleuré hier, jeudi. Il mettait ses chaussures et se dirigeait vers la porte pour partir. Aujourd'hui il ne l'a plus fait, heureusement car Maman a du mal avec ça..... Nous commençons à découvrir sa petite personnalité : il est gaucher (c'est de famille de mon côté !), il adooore la glace comme son grand frère, il connait et dit 'Angry Birds', il est très joyeux et rit volontiers, c'est un petit sportif qui grimpe et saute, il marche bien mais demande souvent les bras 'oum'. Si je le mets avec les fesses sur les lunettes de toilette il ne fait rien, donc je le laisse grimper dessus pour faire ses besoins accroupi. Je savais que 'poki' signifie pipi et 'poka' caca (merci les copines du forum!), mais j'ai mis du temps à comprendre qu'il le prononce 'poti', il n'a pourtant jamais fait pipi dans la culotte. Il papotte du matin au soir, dommage que nous ne comprenons que quelques mots. On essaie de lui faire comprendre que nous ne sommes que quatre et que parler doucement suffit :  inutile d'essayer de parler plus fort que la vingtaine de copains de pavillon d'orphelinat ! Il dort bien, mais s'est réveillé à 5h ce matin et ne voulait pas rester seul dans son lit, comme hier. Même avec Maman à ses côtés il ne s'est pas rendormi. On l'a couché un peu plus tard ce soir. A la piscine cet après-midi, il se sentait suffisamment à l'aise avec nous pour nous arroser tous les trois avec le pistolet à eau ! Début de l'attachement ?

Des pleurs ... et un peu de rires / Huilen ... en een beetje lachen

"C'est bien beau cette histoire de nouveau papa et grand frère et de nouvelle maman, j'ai bien aimé les petits cadeaux qu'ils ont envoyé, l'idée d'aller à la plage avec eux me plaisait bien, mais finalement, quand le moment était venu, je n'avais plus DU TOUT envie. Quelques minutes après leur arrivée on me poussait dans les bras de papa et je me mettais à pleurer. Maman me montrait un sac à dos et en sortait un doudou, mais je n'en voulais pas. Ensuite elle en sortait une petite voiture à friction, s'était déjà mieux, mais bon j'avais quand même peur. Pour finir elle avait un petit rouleau de bonbons et ça c'était top, même si je continuais à sangloter. Puis la directrice de l'orphelinat donnait à maman mon album photo que nous avons regardé tous les trois, mon grand frère était trop occupé avec son jeu de cartes. Je donnais des commentaires sur les photos, mais papa et maman ne comprenaient pas un mot. Maman est partie un peu ( prendre des photos de sa maison de vie) et elle a réglé des formalités pendant que papa me montrait un petit livre sur Paris. Tout à coup ils ont voulu me remettre mes chaussures, je comprenais qu'on allait partir et je ne voulais pas. Pas question ! Maman me les a quand même mises, mais je refusais de venir. Papa voulait me prendre par la main, mais non. Il proposait de me porter, mais non. Il m'a quand même porté pour sortir et j'ai pleuré beaucoup. Quand il allait se remettre les chaussures, c'est maman qui me portait ( elle en crevait d'envie !), mais je pleurais toujours autant. Je comprenais très bien ce qui m'arrivait et je ne voulais pas, j'avais peur. Je me suis un peu débattu au moment d'entrer dans la voiture. J'ai encore pleuré dix minutes dans la voiture puis je me suis calmé, faut dire qu'il y avait tellement de choses intéressantes à voir dehors. Je me suis même un peu endormi sur les genoux de maman.

 Une fois rentré dans le petit appartement, j'ai à nouveau pleuré et je suis allé à la porte que je voulais ouvrir. Ils se sont tous assis par terre pour jouer avec un jeu de construction du grand frère. Tiens, c'est intéressant ça, une vis qui rentre dans un trou qu'on peut visser et dévisser. Puis ça sonnait à la porte : un monsieur qui venait apporter de bons plats. Maman en a mis partout en essayant de me faire manger sur ses genoux ( quelle idée aussi, le soir je leur montre que je suis parfaitement capable de manger tout seul sur une grande chaise, mais bon, elle débute ...), papa a renversé son verre de coca, mais nous, les frères, on était exemplaires. A la fin du repas maman me montre comment transformer la petite cuillère, qu'elle a gardé du repas Air France de mon grand frère,en avion à l'aide d'un petit carton fourni avec. Là je leur offre mon premier sourire. Faut dire qu'ils avaient tenu parole, j'ai effectivement eu de la ´Icestream´ ( Ice-cream, glace) au dessert, comme promis.

Aie, le moment de la sieste, maman m'a emené aux toilettes et je pleurais à nouveau. Elle a enlevé ma couche qu'elle était étonné de découvrir, mais j'ai refusé de faire pipi aux toilettes. Ce n'est que plus tard que je lui montre ma technique nouvellement acquise pour les toilettes occidentales : je mets les deux pieds sur les lunettes de toilette et je m'accroupis. Ça fonctionne très bien ! Je sanglote encore un peu pour la sieste mais je finis par m'endormir. Quand je me réveille j'ai à nouveau peur et pleure un peu, mais on m'offre un petit cadeau, une petite boîte de Playmobil. Chouette, y'a des trucs à monter  ! J'ai à nouveau peur quand on quitte l'appartement, mais suis content quand je découvre que nous allons à la piscine. Ils me proposent de m'y baigner, mais je préfère nettement jouer avec le pistolet à eau du grand frère. Il a eu le malheur de marcher dans un bout de verre et de se couper le pied,  sans gravité, heureusement. A la fin de la journée je vais faire des petites courses avec maman au 7eleven, on achète deux bacs de glace. Cette fois, papa à fait à manger. Son plat me plaît, je mange bien, comme à midi. Je ne pleure plus, je commence à papoter et maman pense que j'ai un petit air espiègle. Je regarde un peu la télé avant le dodo. Après le brossage de dents ( chouette la nouvelle brosse à dent avec couvercle de tête d'éléphant !) maman me donne le choix entre deux livres pour la petite histoire qu'elle voulait me lire sur mon lit. J'avais pas compris et me suis précipité vers papa avec les deux livres. Il m'a lu les deux livres et maman m'a mis au lit. Même pas pleuré ! Quand 20 minutes plus tard le grand frère se mettait au lit, je ne dormais pas, mais je jouais tranquillement avec mes doudous. Quelle journée !

Nou, leuk hoor, dat hele idee van een nieuwe papa, mama en grote broer. Die kadootjes die ze stuurden vond ik wel leuk, het idee van met ze naar de zee te gaan ook. Maar toen ze daar dan eindelijk waren, zag ik het HELEMAAL niet meer zitten. Vijf minuten na hun aankomst duwden ze me in de armen van papa en toen moest ik wel erg hard huilen. Mama kwam met een rugzakje waar ze een knuffeltje uithaalde, maar ik schudde van nee. Toen liet ze een aotootje zien, dat was beter, maar daar liet ik me echt niet mee omkopen. Mijn tranen afdrogen mocht ze ook niet. Maar zo'n rolletje met kleine snoepjes, dat wilde ik wel. Maar ik hield pas op met huilen toen de directrice van mijn kindertehuis met mijn fotoalbum kwam. We bekeken het met źn 3en, grote broer had het te druk met een of ander kaartspel. Ik gaf kommentaar op de foto's van mijn vierjarig verblijf hier. Niet dat papa en mama daar wat van begrepen, maar goed. Een uur later, nadat mama foto's gemaakt had van mijn paviljoentje en watz aken geregeld had, bleek het ineens tijd te zijn om te gaan. Ik begreep heel goed wat er ging gebeuren en werd bang, dit zag ik dus echt niet zitten! Mama kreeg mijn schoenen met moeite aan, papa wou me een hand geven, maar nee. Dragen, dan? Nou nee hoor, ook niet. Maar toen pakte hij me toch op en toen moest ik weer erg hard huilen. Mama pakte me over (daar snakte ze naar!), want papa moest źn schoenen ook weer aan, maar ik huilde onbedaarlijk weer verder. Ik werd pas na zo'n 10 minuten autorijden weer wat kalmer. Er viel buiten ook erg veel moois te zien. Ik viel een beetje in slaap, moe van alle emoties.

Toen we in het appartementje aankwamen en daar de deur achter me dicht viel, begon ik weer opnieuw te huilen. Ik wilde eruit, weg, maar kreeg de deur niet open. Ze gingen toen met z'n allen op de grond zitten om te spelen met een spelletje van grote broer. Hee, interessant zo'n schroef die je in en uit zo'n gat kan schroeven. Die chipjes vind ik ook wel lekker. Na de lunch, ze hebben woord gehouden, ik kreeg inderdaad ´Icestriem´ (icecream) als toetje, had ik weer een paniekmomentje. Het bleek de bedoeling te zijn dat ik hier ook een slaapje ga doen. Dus gingen we eerst naar de wc. De broek bleek uit te moeten, eng!, en mama deed de luier uit die ik bleek te dragen. Maar ik ging echt niet showen hoe ik recentelijk geleerd heb op een westerse wc te plassen. Later op de dag, wilde ik dat wel laten zien: ik klim op de bril en ga dan met m'n twee voeten OP de bril gehurkt zitten plassen. Mama vind dat erg knap. Ik heb een dik uur geslapen. Ik was ook iets meer ontspannen. Aan het eind van de lunch liet mama me zien hoe je van het Air France bestek, dat ze van Grote Broers heenreis had meegenomen, een vliegtuigje kon maken. Toen heb ik voor het eerst mijn lieve lachje laten zien. 

Als we ' s middags het appartement verlaten, dan vind ik dat weer heel eng. Maar dat is snel over als blijkt dat we naar het zwembad gaan. Nee, daar ben ik heus niet ingegaan, maar dat waterpistooltje van mijn broer was erg leuk. Die was trouwens nog in een stuk glas gaan staan dat niet in dat bad had horen liggen, maar de snee was gelulkig niet diep. Aan het eind van de dag ben ik nog met mama bij de 7 eleven twee bakken ijs gaan halen en sojasaus voor papa die kookte. Was trouwens lekker, heb goed gegeten, en ijs toe, die houden ze er kennelijk in. Tijdens het eten heb ik lekker zitten kletsen. Heel apart, die glazen tafel waar je je benen doorheen ziet. Toen een beetje TV gekeken en op mijn lollie uit het tehuis gesabbeld. Tandenpoetsen (kan ik zelf), mijn WC- plas-act opgevoerd, luiertje voor de nacht aan. Mama wilde me toen laten kiezen uit twee boekjes om op mijn bed voor te lezen. Tja, kan ik toch niet weten? Ik pakte ze dus allebei en rende ermee naar papa. Die had dat boekje over Parijs ook al in het tehuis voorgelezen, dus dacht ik dat dat zijn taak was. Hij las ze allebei voor. Om acht uur lag ik erin. ZONDER te huilen naar bed gegaan!  Twintig miniten later ging m'n broer naar bed, toen sliep ik nog niet, maar lag rustig in mijn bed met mijn knuffels te spelen. Wat een dag!

Morgen / Demain

Gaat het morgen echt gebeuren? Gaan we morgen echt onze tweede in ons armen sluiten? Na zeven en een half jaar procedure en wachten gaat het morgen gebeuren. Ik kan het nog steeds moeilijk geloven. Deze laatste dag ging tergend langzaam om, hoewel er nog een paar dingen geregeld moesten worden. We hebben het dichtsbijzijnde shopping center aangedaan voor wat boodschappen. Toen we daar uitkwamen regende het. Een bewolkte dag. Maar dat betekent nog niet dat we niet zijn gaan zwemmen. Grote Zoon, die nog niet zonder zwemceintuur durft te zwemmen, heeft daar vandaag weer zo'n schuimblok afgedaan. 'Ik denk dat mijn broertje morgen wel onder de indruk zal zijn als hij ziet dat ik met maar 1 blokje zwem!' Bij het installeren had hij al heel lief bedacht dat Kleine Broertje het bed bij de deur mocht, dichter bij Papa en Mama.

C'est pour de vrai ? Allons- nous vraiment serrer notre deuxième dans nos bras demain ? Même maintenant, la veille, j'ai encore du mal à y croire. La journée passait trop lentement à mon goût, malgré les dernières choses à faire. Hier, grâce à la visite de la maison de Jim Thompson, magnifique, ça allait mieux. Aujourd'hui le temps était très couvert, il a même plu. Ce qui ne nous a pas empêché de profiter de la piscine. Le Fils Aînée à finalement enlevé l'avant dernier flotteur de sa ceinture de natation. Il sait nager sans rien, mais se sent plus à l'aise avec. 'Mon petit frère sera impressionné demain quand il verra que je nage avec seulement 1 flotteur !' Demain, si tout va bien, il seront 2 à patauger dans cette piscine : 1 grand garçon blond avec une ceinture avec 1 flotteur et un petit aux cheveux noirs et teint bronzé avec 2 brassards. Je ne suis ni excitée, ni stressée pour demain, car je ne réalise toujours pas ce qui va nous arriver demain.... tellement c'est irréaliste.

Bien arrivés Goed aangekomen

Nous sommes bien arrivés hier matin et avons retrouvé le Mari dans l'énorme aéroport de Bangkok aprés une heure de queue aux passeports. Le Grand Fils a été adorable dans l'avion. Merci le petit écran interactif avec plein de jeux et de films. Il n'a dormi que 2 heures, moi un peu par ci et par là. Hier on s'est reposé après l'installation dans l'appart et avons testé la piscine de l'hôtel : on y retournera ! 

We zijn goed aangekomen en hebben Manlief op het enorme vliegveld van Bangkok teruggevonden. We moesten een uur wachten voor de paspoortcontrole, maar ondertussen had Echtegenoot onze vier (!) koffers van de belt gehaald, dus daarna konden we zo doorlopen. Gister hebben we niets anders gedaan dan ons in het appartement installeren en het zwembad testen. Dat beviel, daar gaan we vaker in! Na een nacht van 21 uur tot 7 uur geslapen te hebben, hoop ik m'n bijna slapeloze vliegtuignacht in gehaald te hebben.

 

Ca y est ! Het is zover!

Kamertje bis / La chambre bis

En ce moment, c'est le chantier-avant-LE-départ !

Op dit moment een slagveld van rommel dat vrijdag keurig ingepakte bagage voor DE reis moet worden!

Zijn kamertje / Sa chambre

Hierbij een paar foto's van het kamertje van de kleine man.

Quelques photos de la chambre du petit dernier.

Laatste keer - La dernière fois

Vorig weekend - ik loop een beetje achter - was het laatste weekend als gezin van drie. Ik was me daar constant van bewust en er eigenlijk wat nostalgisch onder. Mijn huisgenoten niet, die waren gewoon vrolijk en goed gemutst. Dat was ik ook, ik genoot! Maar ik probeerde me ook voor te stellen hoe het zou zijn de volgende keer in ons buitenhuis, met zijn vieren. Het blijft toch nog onwerkelijk: gaan ze ons echt 'zomaar' zo'n lief uitziend jochie meegeven? Ik ben zó benieuwd naar hoe hij is, voelt, ruikt.

Vandaag was de laatste dag met z'n drieën hier thuis. Manlief zit nu in het vliegtuig naar Tokyo. Hij heeft nog een drukke overleg- en presentatieweek voor de boeg. Grote Zoon en ik hebben een gezellige vakantieweek thuis gepland met een bioscoopuitje morgen en een vriendje dat dinsdag een nachtje komt logeren. Natuurlijk moet ik ook nog allerlei dingen regelen voor m'n werk en laatste spullen kopen en koffers pakken en de foto's op de nieuwe Ipad zetten zodat de Kleine Man z'n nieuwe omgeving kan zien en de juiste spelletjes op 't ding downloaden en ... alles doen wat ik niet mag vergeten!

Le week-end dernier était notre dernier en tant que famille de trois. Nous étions dans notre maison de campagne et l'idée que nous serons quatre la prochaine fois que nous y viendrons était très irréel. Vont-ils vraiment nous confier un si beau petit garçon ? Je suis impatiente de le découvrir : quel odeur a-t-il, quel caractère, comment est-il au réveil ?

Aujourd'hui le dernier jour à la maison à 3. Le Mari est parti pour Tokyo, nous avons rendez-vous dans une semaine à l'aéroport de Bangkok ! Pour lui : une semaine bien remplie de réunions et de présentations en perspective. Pour le Grand Frère et moi une semaine de vacances bien remplie de séance de ciné (demain, Turbo), de mini-pija-party avec copain qui reste dormir (mardi) et de mille et une dernières choses à régler pour le boulot et pour le voyage (lundi, mardi, mecredi, jeudi & vendredi !) Bref : que du bonheur !

Gloup gloup gloups

Je viens d'apprendre qu'un avion de Lao Airlines s'est écrasé dans le Mekong. Dû aux intempéries, fortes orages, mauvais temps, quoi. Je n'ai pas peur de l'avion, mais j'espère tout de même que le temps va s'améliorer ! Le Laos n'est pas loin de la Thaïlande.

Net op TV gezien dat een vliegtuig van Lao Airlines in de Mekong gecrasht is. Door het slechte (on)weer. Oeps, dat is niet ver van Thailand! Niet dat ik vliegangst heb, maar beter weer zou wel welkom zijn. Nog maar even regenjacks kopen.

Grote wasjes, kleine wasjes ...

De laatste dagen draai ik met de gewone was ook de kleren van het kleine mannetje mee. De nieuw gekochte, plus een hele doos spullen nog van zijn Grote Broer. Dat heeft meer dan vier jaar op een weliswaar droge en schone zolder gestaan, dus dat ruikt niet meer lekker fris. Stop ze in de wasmasjien, laat maar lekker draaien! Ik moet namelijk steeds aan dat stomme, maar heel aanstekelijk vrolijke liedje van een Suirinaamse of Antilliaanse band denken! Heel vrolijk wordt ik van deze suffe huishoudklus! Ook van het resultaat geniet ik, in afwachting van het genieten van degene die deze kleertjes weer lekker vies gaat maken. Mooie taal, het Nederlands: 'lekker vies maken'.

Ces derniers jours j'ai plus de lessive que d'habitude, puisque je lave les affaires du petit loulou. J'ai tout un carton de vêtements du Grand Frère, plus bien sûr les achats coup de cœur. Je n'arrête pas d'avoir en tête une chanson aux paroles un peu débiles, mais qui garantit la bonne humeur ! Le résultat des lessives donne également les sourire, en attendant celui qui va salir tous ces vêtements ! 

J'y pense ...

En néerlandais on dit : 'Ik ga ermee naar bed en ik sta ermee op'. Ce n'est pas tout à fait 'J'y pense nuit et jour', mais presque. Depuis les cinq ans que notre dossier d'adoption est à Bangkok, je pense à notre petit deuxième. Non, depuis plus longtemps encore, depuis le jour où nous avons ouvert la lettre de l'AFA nous annonçant que nous avions été sélectionnés pour pouvoir envoyer ce dossier.

Je me rappelle encore très bien du moment. J'étais en train de boucler les valises pour une semaine de vacances en Sicile. Pour fêter nos 10 ans de mariage. Mon Mari était sorti pour retirer des sous au distributeur. Il remonte avec le courrier. 'Il y a une lettre de l'AFA', dit-il. Sûrement la brochure pour constituer le dossier d'adoption pour la Chine. Car malgré les délais d'attente qui augmentaient de mois en mois, nous voulions y envoyer un dossier. Nous n'avions pas d'autre possibilité pour adopter. Je ne pensais plus à notre demande pour la Thaïlande, les chances étaient si minces : 25 dossiers seulement, et nous avions envoyé notre demande très tard ...

'On a été retenu pour la Thaïlande !'
'Quoi ? Ce n'est pas possible !' J'arrache la lettre de ses mains, et c'était bien vrai !! C'est à partir de ces vacances-là que j'ai commencé chaque journée par une pensée pour notre petit bout là-bas et que je pensais à lui à chaque fois avant de m'endormir. C'était en mai 2008. Il n'était même pas encore né.

Tweetalig? - Bilingue ?

Je bent 't, of ... je bent 't (helemaal) niet!

On l'est, ou ... on ne l'est pas (du tout) !

Tweetalig / Bilingue

Het idee om dit blog tweetalig te maken, zat al een tijdje in mijn hoofd. Ik kon alleen geen goede formule vinden: alle artikelen behalve in het Nederlands, ook in het Frans schrijven? De ene keer in het Frans, de andere keer in het Nederlands? Eerlijk gezegd ben ik er nog niet helemaal uit. Meer ik kreeg een nogal dringend verzoek van Franse mede-adoptanten of ik ook eens af en toe iets in het Frans wilde schrijven, zodat zij ook mee konden leven, lees: genieten. Misschien moet de formule gewoon zijn hoe ik met de twee talen omga: zoals het in me opkomt.

Tickets geboekt!

Goed, de tickets zijn dus geboekt. Dan bedoel ik niet het Thalys ticket voor het afscheid van mijn tante. Dat is makkelijk gereserveerd op internet: klik, klik, semi-flex of no-flex? Klik, klik, confort 1 of confort 2? En je hebt een Mobiticket, klaar.

Nee, ik bedoel de tickets voor DE reis naar onze tweede zoon. De grote reis naar Thaïland. En die reis viel niet door onszelf op internet bij elkaar te klikken. Op de heenreis zijn we namelijk met zijn tweeën, Grote Zoon en ik. Echtgenoot moet de week ervoor in Tokyo zijn en komt vanuit Japan naar Bangkok. Dus moesten we twee retourtickets hebben en twee enkele reizen. Die laatste twee met de miles van meneer alstublieft. De allervriendelijkste meneer van de agence van Air France is er een vol uur mee bezig geweest. De enkeltjes met die miles moesten we eigenlijk zelf per telefoon boeken, maar de meneer begreep ook wel dat we het risico niet wilden lopen dat we niet alle vier op dezelfde vlucht zouden zitten. Dus heeft hij dat ook voor ons gedaan. Hij heeft van mij op alle onderdelen van de feedback waar AF om vroeg een 10 gekregen.

We wilden bovendien graag het speciale adoptieticket van Air France. Dat is wat duurder dan het goedkoopste tarief, maar wel wijzigbaar. Je weet maar nooit met adoptie. Bovendien mogen we dan tweemaal zoveel bagage meenemen. Op de heenweg hebben Grote Zoon en ik dus recht op 4 koffers van 23 kilo! Handig, want we moeten natuurlijk ook spullen voor die kleine Thaï meenemen en wat Tshirts voor Echtgenoot die dat in Tokyo niet nodig heeft. En ik heb een koffer met zomerkleertjes van Grote Zoon waar Kleine Zoon al uitgegroeid is. Voor zijn kindertehuis.En wat verkleedkleren die een andere bevriende adoptiefamilie graag aan hun kindertehuis wil schenken en die wij voor ze meenemen. Ik hoop alleen niet dat we de 92 kilo gaan halen!

Tante E.

Vandaag had ik een juichend verhaal willen schrijven over de vliegtickets die we nu in huis hebben. Dat juichende gevoel is er nog en dat verhaal komt nog wel, maar nu sta ik even stil bij het overlijden van mijn tante.

Ik kan niet zeggen dat ik close met haar was. Ik zag haar voor het laatst na het overlijden van mijn vader en dat is toch al weer zo'n 19 jaar geleden. Of was het bij het overlijden van mijn oma? Dat was drie weken daarna, die twee gebeurtenissen lopen in mijn geheugen een beetje door elkaar. Ondanks dat ze in mijn leven geen grotere rol speelde dan die van de een beetje vreemde tante die je nooit zag, waar je het bij een familiebijeenkomst wel eens bezorgd over had en waar je regelmatig naar vroeg over de telefoon, kwam het bericht van haar overlijden toch als een harde klap aan. Ook al dacht ik eerlijk gezegd nooit aan haar en heb ik nooit iets voor haar gedaan (ben ik weer heel eerlijk ... ), toch is het een schok. De tweede tante in een jaar. Er vallen blaadjes van de stamboom en het wordt steeds kaler bovenin die boom. Gelukkig komt er binnenkort nog een jong lootje aan de stam.

Rust zacht tante E.

Basketballen

Grote Zoon zit nu op basketbal, hij ging vandaag voor de derde keer. Vandaag heb ik hem ook voor het hele jaar ingeschreven, maar ècht gemotiveerd is ie niet. Maar ja, zijn ouders hadden hem dringend verzocht om aan een sport te doen en basketballen leek m dan de minst slechte optie. Het dribbelen en het overspelen van de bal vindt hij dan nog wel leuk. De oefeningen daarin zijn ook nog wel aardig, al word je daar wel moe van.

Maar de mini wedstrijdjes vindt hij maar niks. Hij is ook absoluut niet competitief ingesteld en geen doorzetter. Tijdens die wedstrijdjes huppelt en fladdert hij (letterlijk) wel mee in de richting van de bal, maar hij krijgt die niet in handen. Dat interesseert hem ook niet, hij laat dat graag aan de Toni Parkertjes van de groep over. Mij maakt het niet veel uit, als hij maar beweegt en zich uitleeft. Ik beng alleen bang dat de lol er gauw af is als je niet een beetje leuk meedoet met zo'n wedstrijd en af en toe scoort. Of in elk geval probéért te scoren.

Wie heeft er het schattigste broertje?

Eergisteren was er een vriendje van Grote Zoon mee lunchen tussen de middag. Spontaan begon hij over zijn nieuwe broertje dat gaat komen. Ik opperde om het kamertje te laten zien en de foto van het smurfje. Dat leek hem een goed idee en hij introduceerde het nieuwe gezinslid met 'Dit is mijn nieuwe broertje, schattig, vind je niet?' Hij zei het natuurlijk in het Frans 'il est mimi (van mignon), n'est-ce pas ?' Het vriendje was best bereid toe te geven dat de onze 'mimi' is, maar vond wel dat ie niet zo mimi is als zijn eigen kleine broertje. Maar, verduidelijkte hij daarna, 'dat kan ook niet, want de mijne is het meest mimi van alle kleine broertjes!' Ik vond die grote jongens van 8 en 9 zelf erg schattig, hoe ze daar stonden op te scheppen over hun broertjes!

30 oktober is de dag ...

... dat ik mijn tweede in mijn armen sluiten mag! We hebben vrijdag onze data doorgekregen. We gaan de 27e of de 28e weg, zodat we nog een dag hebben om bij te komen van de jetlag. De 30e worden we bij de DSDW verwacht voor een afspraak met Mrs R, onze maatschappelijk werkster. Ze zal ons dan de geboorte akte van ons mannetje geven en foto's van hem en een officiële brief waarmee we hem mogen ophalen bij het kindertehuis. Vervolgens gaan we daarnaartoe, soms gaat de maatschappelijk werkster mee. Tijdens de ontmoeting worden emotionele moeders geacht hun tranen binnen te houden om hun nieuwe kroost niet af te schrikken!

Naar gelang de reactie van ons nieuwe ventje, krijgen we hem diezelfde dag mee, of pas de volgende. We blijven dan een week met zijn viertjes in een hotel in Bangkok. Grote Broer gaat ook mee, het lijkt ons belangrijk dat hij erbij is vanaf het begin van deze nieuwe gezinssamenstelling. Op 6 november worden we voor een Board van wijze dames en heren verwacht, waar we wat vragen moeten beantwoorden. Daar krijgen wij het Thaise paspoort van het mannetje en de papieren waarmee we officieel de voogdij over hem krijgen. Daarmee moeten we naar de Franse ambassade voor zijn visum. Aangezien dat een week zal duren, gaan we van die tijd profiteren om naar de kust ten zuiden van Bangkok te gaan om van zon, zee en strand te genieten. Half november vliegen we naar Parijs terug en kan ons jongste gezinslid zijn nieuwe omgeving ontdekken.

Nieuwe kleren

Vandaag heb ik flink kinderkleren ingekocht. Grote broer bleek niet veel meer te hebben voor komende winter: alles te klein. Voor het kleine ventje heb ik nog van alles liggen, maar voor hem heb ik ook een setje gekocht. Het is gek om kleding te kopen voor een kind dat je nog niet kent. Welke kleuren vindt hij leuk? Uit het rapport weten we dat hij kan fietsen, dus dat was een aanknopingspunt.

Wat een emoties ook weer om zijn eerste kleertjes te kopen! Tranen in de kledingwinkel. Ik heb daar een klantenkaart en de verkoopster vroeg of ze de geboortedata van de kinderen erin mocht zetten. Krijg je korting of zo als ze jarig zijn. Eigenlijk ben ik daar tegen, maar nu kon ik de verleiding niet weerstaan.

Pakje in Thailand

De website van La Poste meldt dat het pakje in Thailand is aangekomen en dat het vandaag bezorgd wordt! Spannend! Vandaag of morgen ziet ons kleine mannetje, als het goed is, zijn nieuwe papa, mama en grote broer!! Hopelijk hoeven we niet lang meer te wachten tot we onze reisdata horen. Ik kan niet wachten met het regelen van de reis en heb al een hotel uitgezocht en een lijst gemaakt van de spullen die mee moeten.

07/09/2013	Votre colis est pris en charge par La Poste. Il est en cours d'acheminement	Centre Export
07/09/2013	Votre colis a quitté le territoire	Centre Export
12/09/2013	Votre colis est arrivé dans le pays de destination	Thailande
12/09/2013	Votre colis est sorti du bureau d'échange. Il est en cours d'acheminement dans le pays de destination	Thailande

Welkompakketje

Het welkompakket voor onze kleine smurf in Thailand is verstuurd. De Thaise instanties vragen de kersverse ouders uitdrukkelijk om een album met foto's van de familie en de omgeving te sturen, met een cadeautje erbij, om het kind voor te bereiden op de grote veranderingen die komen. De kinderen worden goed voorbereid, schijnt het. Bij de eerste ontmoeting zal ons ventje ons waarschijnlijk herkennen.

Met veel liefde heb ik het album samengesteld en met stickertjes versierd. Foto van Papa, Mama en Grote broer. Foto van het huis, van zijn kamertje, van onze kamers, van de ooms en tantes en van de neefjes en nichtjes. Als hij straks thuis komt, dan zal het hem bekend voor komen. Ik hoop dat hij het pakje volgende week krijgt en dat hij niet alleen blij is met de knuffel en de autootjes, maar ook met zijn nieuwe familie.

Spits eraf

Zo, de Rentrée zit er ook weer op. Dit jaar was het niet zo spannend, want we wisten voor de zomer al in welke klas en met welke juf Grote Zoon zou komen. Juffen, want hij heeft 2 part time juffen. Meestal wordt dat pas de avond te voren op het schoolhek aangeplakt. Omdat hij in een speciale muziekklas komt, wisten wij het in juni al. De juffen lijken hem aardig en de kinderen, voor zover hij ze nog niet kende, ook. Een goed begin van de CM1 (groep 6).

Het is wel weer even wennen aan het nieuwe ritme. Vroeg opstaan, meer haasten en minder tijd om te spelen. En op woensdag weer de activiteiten. Geen muziek, want dat doet hij onder schooltijd. Maar eergisteren heeft hij hockey geprobeerd. Dat kan je in Frankrijk niet overal doen, dus moest er gereden worden. Het leek een leuke club, met een hoog Nederlander gehalte, dus ook goed voor het Nederlands, maar helaas vond hij de sport nogal tegenvallen. Ik ben een beetje bang dat èlke sport hem zal tegenvallen, maar we gaan volgende week basketbal proberen.

De Rentrée houdt ook in dat er formulieren ingevuld moeten worden: een algemeen formulier met de algemene gegevens van de familie, een formulier voor-als-er-wat-gebeurt met grotendeels dezelfde gegevens, een formulier waarin je kan aangeven of je t goed vindt dat je kind gefotografeerd wordt, een formulier om aan te geven of je kind naar de kantine en/of de naschoolse opvang gaat etc. Op één formulier werd de naam en de geboortedatum van broertje/zusje gevraagd en dat kon ik invullen!! Ook Grote Broer kreeg van de juf een formuliertje om zelf in te vullen. Bij 'broer/zus' heeft hij 'bientôt' ingevuld, vertelde  hij trots. Hij begint er zin in te krijgen, lijkt het wel.

Opruimen & het kampeerbordjes syndroom

Deze week waren we weer terug van vakantie en verblijf in het buitenhuis. Er viel dus een grote hoeveelheid spullen op te ruimen en was weg te werken. Ik liep het 'kamertje van het broertje of zusje' binnen om daar iets op te ruimen en werd overvallen door een tsunami van emoties! Ik besefte dat de kamer voortaan het 'kamertje van C' zou heten en ik zag het al helemaal voor me: dat lieve smurfje dat daar gaat slapen, spelen, rommel maken, lief en stout zijn. Wat een tranen van geluk!

Ik noem dat het kampeerbordjes syndroom. Een goede, adopterende, vriendin had namelijk hetzelfde bij de aankoop van nieuwe kampeerbordjes: eindelijk kon ze er vier kopen zonder te twijfelen of het vierde bordje ooit wel gebruikt zou worden.

Terug van vakantie

Vanmiddag kwamen we terug van drie weken vakantie met z'n drietjes. Wat een heerlijke en onvergetelijke vakantie!! We hebben helemaal niets bijzonders gedaan en zijn geweest waar we meeste zomers zijn. Het onvergetelijke zat 'm ook niet in het weer, hoewel dat een stuk beter  was dan anders. Veel gezwommen, veel gebarbecued en veel buiten gegeten.

Het onvergetelijke zat 'm natuurlijk in HET telefoontje en daarna DE mail met het rapport en de foto van onze kleine thai. Daarna volgde een vakantieweek gevuld met de gebruikelijke vakantie activiteiten, maar ook met ongebruikelijke als een officiële acceptatiebrief schrijven in het Engels en het Frans en onze handtekeningen eronder laten legaliseren in het stadhuis van de naburige stad. De Mairie van het dorp van ons buitenhuis was namelijk wegens vakantie gesloten. Een dorp met 150 inwoners, dus dan is de Mairie twee halve dagen per week open en in augustus niet.

En na elk uitstapje of zwempartij ging ik weer mensen bellen, mailen, sms'en of whats'appen met het mooie nieuws. Wat me zo opvalt, is dat iedereen zo oprecht blij is voor ons! Iedereen heeft toch meer meegeleefd dan ik dacht. Ik heb meerdere dames aan het huilen gebracht met het bericht en de foto.

EINDELIJK!!!

Precies een week geleden kwam dan toch nog dat telefoontje! Zeven en een half jaar na het starten van de procedure en vijf jaar na het versturen van het dossier naar Bangkok. We begonnen al te wanhopen en heel eerlijk gezegd begonnen we na te denken over het afbreken van het traject.

Maar het verlossende telefoontje is dus toch gekomen!! We krijgen een tweede zoon!! Hij is net vier geworden en het gaat goed met hem. Hij is zo te zien op de foto's een heerlijk baasje, met een lief lachje en bolle wangetjes die wachten op kusjes en knuffeltjes van zijn nieuwe mama! We hopen hem in oktober te mogen ophalen.

Skiën en paaseitjes

-->

Het is een weekend van skiën en paaseitjes. Niet dat wij dit weekend gaan skiën, geen haar op mijn hoofd! Ik houd namelijk helemaal niet van skiën: te koud, te hoog en ik zie nooit waar je naartoe moet skiën. En het gaat mij te snel. Gelukkig heb ik een echtgenoot gevonden die er ook niet van houdt, dat schept een band en zo zijn we allebei blij met een zonbestemming tijdens de winterse vakantie. Nee, wij gaan dit weekend dus niet skiën, maar het kan wel, in de Pyreneeën is een skistation heropend! Dat was in april dichtgegaan, maar daar ligt nu zo veel sneeuw dat ze de pistes weer glad gestampt hebben en de lift in de olie gezet. De skipasjes zijn al uitverkocht. De meneer van de skiverhuur was helemaal blij. Normaal werkt hij in dit jaargetijde in de fruitpluk, maar daar valt nu niets te plukken, maar lange latten uitdelen kan dus wel. Zijn seizoen is gered. Nou het mijne nog.

En die paaseitjes dan? Nou kijk (vroeger zei mijn vader dan: ‘Ja, ik kijk! Ràzend werd ik dan, als hij het te vaak zei.), ik ben hier in huis de enige die troep opruimt, de andere twee huisgenoten lijden aan troepblindheid. Ze willen best opruimen, en doen het ook als ik zeg wat er opgeruimd moet worden, maar ze zien dus niet dàt er troep ligt. Het is een beetje besmettelijk, wat ik zie die troep ook steeds minder. Maar het viel me gister toch ineens op dat er in de zitkamer nog een zak met paaseitjes en een paaskip lag. Zoonlief had in april gezegd dat ie die niet ging opeten, want ze waren niet lekker. Dat gaat wel weer over, dacht ik toen, gewoon later nog eens aanbieden. Er zitten namelijk smarties in en wie kan dat nou weerstaan? Ik heb ze dus weer op de eettafel gelegd en nu zijn ze bijna op. Misschien dat het nu dan een pietsie warmer kan worden? En ietsje minder regen? Alstublieft? Het is met dat voorjaar net als met ons tweede kindje, het wil maar niet komen.

Een kruimeltje nieuws uit Thailand

Een paar weken geleden kregen we een ietsiepietsie nieuws over de voortgang van ons adoptiedossier in Bangkok. Dat de maatschappelijk werkster er mee bezig is maar dat ze het zo druk heeft. Nou is dat het nieuws niet, want dat is al sinds afgelopen augustus de status.

Wat wel nieuw is, is dat ze kennelijk nog op het resultaat van een medisch onderzoek bij ons kindje wacht. Als dat ok is, dan gaat de Board beslissen of het aan ons toegekend mag worden. Die Board komt twee keer per maand bijeen, maar heeft het dan soms te druk om zich over dit soort dossiers te buigen. Totdat de Board zijn 'ja' gegeven heeft, zegt onze agence niets tegen ons, om teleurstelling te voorkomen.

Het kan nog lang duren. Of niet. Geen idee. Ik zou heel erg graag in juni ons kindje gaan halen, maar dat zit er al bijna niet meer in. Ik probeer maar niet te veel na te denken over wanneer we zouden kunnen gaan, de teleurstelling was zo groot vorig jaar toen we met Kerst nog niets hadden gehoord.

Overigens vind ik het een heel vreemd idee dat ons kindje een onderzoek krijgt terwijl ik, zijn mama, er niet bij ben. Wat heeft hij/zij dan? We accepteren een paar heel kleine special needs, daar zal het wel mee te maken hebben.

Gek doen is gewoon

Voor het eerst in de meer dan 20 jaar dat ik hier in Frankrijk woon, had ik gister het idee dat ik heimwee had. Was het echt heimwee? Of gewoon een algemeen ontevreden gevoel, plus het idee 'ik was er graag bij geweest'? Voor het eerst sinds jaren voelde ik me gister meer Nederlands dan Frans. De status van mijn twee paspoorten geeft goed weer hoe ik me gewoonlijk altijd voel bij mijn twee nationaliteiten: het Nederlandse is verlopen, het Franse is geldig.
Het grote feest van gisteren vond ik zo heel erg Nederlands. Ik heb gisteravond lang nagedacht in bed (slechte nacht ...) over de vraag wàt ik er dan zo Nederlands aan vond. Er was natuurlijk niets Frans aan, Fransen gruwelen meestal van koningshuizen. Logisch: ze kennen de Nederlandse inhoudsloze, gezellige en normale variant niet. Het Britse koningshuis is veel bekender. En die hebben niet van die leuke prinsesjes.
Maar goed, wat was er dan zo heel erg Nederlands aan? Toen ik daarover nadacht, naast een slapende Echtgenoot, voor wie het een doodgewone dag was geweest en die niet begreep wat die poppenkast voor emoties bij mij opriep, toen moest ik denken aan de uitdrukking 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'. Ik had de uitdrukking die ochtend op de Franse TV gehoord (in version originale), uit de mond van de Franse schrijfster van het boek 'L'anti-macho'. Even voor de duidelijkheid: dat boek gaat dus over de Nederlandse man. Die schrijfster gaf de kijkers uitleg over de Nederlandse samenleving en noemde daarom die uitdrukking.
Ik bedacht me dat ik het helemaal niet eens ben met die uitdrukking. Heel Nederland loopt met rare opblaaskroontjes, oranje pruiken en brillen en doet vreemde dingen als spijkerbroekhangen. En dat is heel gewoon en gezellig en zo voelen we ons een saamhorig volk. Daar was ik dus eigenlijk graag bijgeweest. 'Gek doen is gewoon', dat is een uitdrukking die beter past bij het Nederlandse volk.