Sinterklaas / La St Nicolas

Wij vieren Sinterklaas altijd klein, de 'echte' cadeaus komen met Kerst. We zetten een schoen, zingen een lied - sinds vorig jaar met gitaarbegeleiding door Grote Zoon! - en nog dezelfde avond zitten er dan een paar van die mierzoete kikkers en muizen (waar komt die rare traditie van die kikkers en die muizen eigenlijk vandaan?) in en meestal ook een chocoladeletter en voor de kinderen een klein cadeautje. Grote Zoon gelooft niet meer en de Kleine Zoon nog niet. Hij zegt wel 'Sieterkla' (sinds gister) maar we hebben maar kort de tijd gehad om het hem uit te leggen met boekjes, dus het zegt hem niet veel. Een goede Nederlandse vriendin van mij komt het altijd vieren met ons, voor extra pret en zangondersteuning. En bijna elk jaar heeft Echtgenoot net dan een vergadering in het buitenland, dit keer Londen.

Het kleine ventje begreep heel goed dat het cadeautje en het snoep voor hem waren. Ik had gedacht dat we de boel gezamelijk zouden bewonderen en uitpakken, rond de schoenen, zoals we dat altijd deden. Maar die kleine pakte zijn buit bij elkaar en liep weg om ergens anders, ver weg van ons, het snoep op te eten. Nee lieverd, hier geen 41 andere tehuisgenootjes die je snoep afpakken, wat van jou is blijft van jou. Hij vond die kikkers en muizen trouwens niet lekker! De jongens kregen allebei een kaartspel, de Kleine educatief verantwoorde kaarten met letters en woorden met afbeeldingen en de Grote kreeg speelkaarten van Youghi Oh (als ik dat goed spel ...), waar hij het al dagen over heeft. 'Mama, dit is het mooiste cadeau van mijn leven, ik dacht dat ik flauw ging vallen toen ik het zag!' Goed besteed geld. En je moet twee 'decks' hebben om er met een vriendje mee te kunnen spelen, dus de Kerstman heeft ook weer ideeën!

Nous fêtons chaque année la St Nicolas, un peu selon la tradition hollandaise, mais pas tout à fait, car les 'vrais' cadeau viennent à Noël. On met nos souliers, on chante les chansons hollandaises de St Nicolas - depuis l'année dernière le Grand Fils nous accompagne à la guitare !- et quelques heures plus tard nous y trouvons quelques souris et grenouilles en chocolat (d'où vient cette tradition bizarre ??), souvent notre initiale en chocolat et pour les enfants un petit cadeau. Le Grand ne croit plus au St Nicolas et le Petit pas encore. Nous avons eu trop peu de temps pour le lui expliquer avec les 2 livres que nous avons. Une bonne amie hollandaise est toujours là pour partager nos traditions et pour plus de fun. Traditionnellement le Papa est en déplacement à l'étranger à cette date, cette fois-ci à Londres.

Le petit loustic avait très bien compris que le cadeau et les friandises étaient pour lui. Je pensais que nous allions, comme chaque année, admirer et déballer le tout ensemble, autour de nos souliers remplis. Mais le Petit prenait son butin dans ses petites mains et s'en allait, loin de nous, pour manger ses chocolats tout seul ! Mais non, mon amour, ici pas 41 autres pensionnaires qui risquent de te piquer tes bonbons, ce qui est à toi est à toi ! Les garçons ont tous les deux eu un jeu de cartes. Le Petit des cartes éducatives avec lettres et images et le Grand des cartes Youghi Oh (orthographe ??), dont il me parlait depuis des jours. 'Oh, Maman, c'est le plus beau cadeau de ma vie ! J'ai cru que j'allais m'évanouir quand je l'ai vu !!' Ca fait plaisir !! Puis il faut deux 'decks' pour pouvoir jouer avec un copain, donc pratique pour le Père Noël !