Schatzoeker in Bangkok

Gister, zaterdagavond, zapten we op een reportage met deze titel op Arte. Heruitzending vandaag, zondag, om 13h55 en op 3 mei om 9u45. We zeiden tegen onze kleine man Kijk, Thailand, Bangkok! Zijn reactie? Ca Thailand nee, ça Frankrijk! En hij ging door met zijn spel. Maar later kwam hij toch kijken. Geïntrigeerd door bekende geluiden? Hij gaf volop commentaar. Die boot klein, die boot groot, lopen kan nie meer. Want de grote boot was kapot, die kon dus niet meer varen, maar dat woord kent hij nog niet. Hij vond t fantastisch om een Tuk Tuk te zien in het Bangkokse straatbeeld. Wij vroegen ons af of hij het Thaïs nog verstaat. We denken eigenlijk van niet. Toen een meneer Sawadee Kha zei met daarbij de traditionele waï, deden wij dat na. Ons mannetje corrigeerde ons meteen: Sawadee non, Bonjour! Maar wat later in de reportage was er een familie die de waï deed voor Boeddha in een tempel. Ons ventje vouwde zijn handjes voor zijn gezicht en boog. Zo schattig! Ik heb het ook gedaan, denkend aan een bevriende Franse familie die nog op een blijde boodschap uit Thailand wacht.