Een half jaar!

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat we ons kleine mannetje ontmoet hebben!! We zagen een klein, bang ventje dat wel nieuwsgierig naar ons was, maar ons eigenlijk ook heel eng vond. Hij keek de kat uit de boom en wij stelden ons ook afwachtend op, we wilden hem de tijd geven. Maar die tijd was er kennelijk niet, hij werd na een paar minuten al in de armen van zijn vader geduwd. Wat was hij bang! Wat een verschil met nu! Nu is het een altijd vrolijk jochie van bijna vijf, volkomen op zijn gemak bij ons, helemaal tevreden op school en gewend aan Frankrijk, het eten (alleen rood vlees vindt hij nou niet echt een genot), het ritme, onze gewoontes etc. Na twee maanden lang elke nacht wakker worden (en wij dus ook ...), slaapt hij nu keurig door. Hij kletst ons de oren van het hoofd, in het Frans en het Nederlands en het liefst in beide talen door elkaar. Dat het een kletskous was hadden we op 30 oktober in Bangkok al door, daar ratelde hij tijdens het avondeten al aan een stuk door. Alleen begrepen we toen niet wat hij zei! Toen hij vorige week zijn vriendje van het kindertehuis weer zag, spraken de kinderen Frans met elkaar. Ons ventje zegt bijna niets meer in het Thais. Af en toe zegt hij in zijn enthousiasme nog wel eens 'than jaou', wat 'kijk' betekent. Ook heeft hij het nog wel eens over 'lang moen' in plaats van handen wassen. Die uitdrukking hebben we alle vier veel gebruikt en maakt nu deel uit van de vaste gezinsuitdrukkingen.

 Maandag had onze kleinste een schooluitstapje en zou niet thuis lunchen. De oudste luncht op maandag altijd thuis, dus waren we deze keer met zijn tweeën. Grote Zoon vond het maar vreemd, zo zonder zijn broertje. 'Dat ben ik niet meer gewend, Mama. Dat betekent dat hij er nu helemaal bijhoort, als ik hem nu mis.' Dat was een spontane opmerking waar ik superblij mee was. Ik zei hem dat ik het stiekem ook wel een keertje rustig vond, zo met zijn tweetjes. Zijn reactie was dat hij het nou juist té rustig vond! Ik ben heel blij dat we ondanks alle tegenslagen doorgezet hebben. Het was het dubbel en dwars waard en we profiteren er alle vier van. Vaak zeggen mensen dingen als 'hij boft maar, dat hij nu bij jullie is'. Wat een onzin, we boffen toch allemaal?!