Vrij gevoel

En hoe is het nou in het echt, die déconfinement? Hadden we gelijk met onze blues? Nee, dat hadden we niet. Meteen maandag bleek dat al. Die dag deden we niets anders dan de afgelopen 8 weken. Maar alleen al naar de bakker lopen zonder verklaring was een hele verademing. Dat voelde zo vrij, zelfs met een mondkapje. Zo'n ding doen we wel op als we een winkel ingaan. Niet iedereen is even goed in die 1,5 meter regel. En die regel is hier in Frankrijk trouwens maar 1 meter. Dan zit je al snel in de coronawolk van de ander. Ondanks dat kapje voelde het loopje naar de bakker heel vrij. Ik kon de hele stad door banjeren als ik dat gewild had!

Het weer naar school gaan van de jongste was heel goed bevallen. Ze moesten wel vaak handen wassen, maar er was geen beklemmende sfeer of zo. Ze mochten in het speelkwartier elkaar niet aanraken en ook niet met een bal spelen, maar er lagen denne-appels op de grond en daar kan je prima tegenaan trappen. Probleem opgelost. Hij was die eerste dag thuis komen lunchen, leek mij handiger voor zo'n eerste dag. Mama, mag ik morgen naar de kantine? Je wordt nu aan tafel bedient en hoeft niet meer in de rij te staan! En we gaan een film kijken met de juf, omdat we minder speeltijd hebben. Voorlopig is het allemaal nieuw en leuk en spannend. Leuker in elk geval dan thuis eten. En hij was in een supergoed humeur.

De oudste is druk bezig met het via social media organiseren van een ontmoeting met vrienden. Ze mogen met niet meer dan 10 zijn en één meisje durft alleen te komen als ze buiten afspreken, maar de voorpret is alvast groot.

En ik geniet met volle teugen van twee dagen rust in huis en mijn eigen dingen doen in mijn eigen tempo. Zonder 'Mamaaaaaaan, wil je met me spelen'. En zonder schooljuf te hoeven spelen. Dat komt maandag en dinsdag natuurlijk weer, maar met de afwisseling van donderdag en vrijdag is dat vast een stuk beter te doen!