Avontuur op het platteland

Dit weekend zijn we in ons buitenhuis. Dat vind ik zo'n mooi woord, mooier dan tweede huis, dus heb ik het van een ex-collega overgenomen. Gister constateerde de kleine man tijdens het ontbijt 'Koe weg!' Tja, waar zouden die koeien zijn, die je normaal in de wei ziet staan? Op stal natuurlijk, maar weet hij veel. 'Koe weg! Koe slaap?' Want wat je niet ziet, dat is weg. En wat weg is, dat slaapt. Winkel dicht op zondag? Omdat de mensen dan slapen! Ik besloot om 's middags met hem op onderzoek uit te gaan om dit koeienmysterie op te lossen. Laarsjes aan en op naar de boerderij van Petit Louis tien minuten lopen van ons huis. Het was meteen al spannend omdat daar de kippen vrij over de weg en het erf lopen. Eenmaal op het modderige erf, zagen we de koeien in de golfplaten stal. 'Koe kîm khao (eten)!! Baby koe!' Want de koeien en het kalf stonden stro te eten. Die koeien keken onverstoord naar ons drukke jongentje, maar dat kalf liep voor de zekerheid maar weg. 'Mama, poes, daah! Kip slaap daah, koe slaap daah! Mama, tractor! Mama tractor twee!' Jawel, maar liefst twee tractors gescoord! Hij vond t zo mooi dat hij vond 'Papa blaate sieh'. Daar bedoelt hij mee: laten zien. Hij zegt al heel veel, vooral in het Nederlands, wat minder in het Frans, maar de uitspraak is niet altijd correct. Grote broer en ik proberen al een paar weken zijn 'eesje wàk' om te vormen tot 'even wachten', zonder succes tot nu toe. Maar goed, papa blaate sieh, dus. Helaas, papa was druk in de tuin met de fruitbomen en niet zo geïnteresserd in koeien en tractors als hij hoopte ... 's Avonds bij het inslapen had hij het er nog over. Wat een mooi avontuur. Wij hoeven voorlopig niet met hem naar een pretpark, het leven is zo al opwindend genoeg.