We mogen echt alleen voor boodschappen of andere dringende redenen naar buiten. En om de verspreiding van het Covid19 virus optimaal te remmen, doen we dat zo min mogelijk. We boffen met een klein tuintje, dus kunnen we daar elke dag even buiten zijn om tegen een voetbal te trappen (jongste zoon), gewoon buiten tegen jezelf te praten (de oudste) of rondjes te lopen om je target te halen (ikzelf).
De eerste week was het allemaal nog wel spannend, hoe gaan we het aanpakken, wie mag wanneer in de studeerkamer, wie gaat er ondertussen de jongste begeleiden met zijn schoolwerk en in de gaten houden of de oudste via zijn laptop aan de slag gaat met zijn docenten? Ook weer elke keer spannend: wat is er deze keer op in de supermarkt? De eerste week was het steeds een feestje als ik weer naar buiten mocht voor de boodschappen. Maar de lol was er snel af, 20 minuten wachten voor je er in mocht om vervolgens bij meerdere schappen te moeten puzzelen wat je nou zou kopen, want het geplande artikel lag niet in het schap.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire